ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ «ΕΞΟΔΑ».

Σε μια χώρα τριτοκοσμική όπως η Ελλάδα, και χαρακτηρίζω τη χώρα μας έτσι, γιατί τέτοια ρεζιλίκια ούτε στον κατά όνομα «τρίτο κόσμο» δεν συμβαίνουν, το μόνο που γίνεται ΠΑΝΤΑ, είναι το οικονομικό ξεζούμισμα των πολιτών της. Ενώ το 90% του πληθυσμού είναι καταχρεωμένο, και το υπόλοιπο 10% ζει μια χαρά, καλούμαστε να πληρώνουμε και τα τεράστια έξοδα των πολιτικών μας. Η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο, και άρχισαν πλέον ΟΛΟΙ μέσα από τα ΜΜΕ να ξεφωνίζουν τις ενέργειες των πολιτικών μας. Χαρακτηριστικό είναι το άρθρο του Δημήτρη Ρίζου στην Εφημερίδα του. «ΤΑ ΠΑΡΑΞΕΝΑ ΚΑΙ ΤΑ ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ. Έχει και τα παράξενα και τα απίστευτά του και ο φετινός Προϋπολογισμός. Ιδού μερικά: Μόνο για το υπουργείο Οικονομικών και τους συναφείς Οργανισμούς του, για χαρτί υγείας το ποσό είναι 4.630.000 ευρώ!!! … Ενώ η Βουλή ξοδεύει για χαρτί στις τουαλέτες της… μόνο 775.000 ευρώ!!! Για τα κινητά τηλέφωνα των βουλευτών, το κονδύλι που προβλέπει ο Προϋπολογισμός είναι 760.000 ευρώ! κ.λπ. κ.λπ. (Τα σχόλια περιττεύουν…).» Εμ βέβαια. Τι σχόλιο να κάνει κανείς, όταν σε έναν προϋπολογισμό σκατά (με το συμπάθειο), πρέπει να μεριμνήσει το κυβερνητικό επιτελείο και για το σκούπισμα των κώλων που τον έχουν χεσει; Αλήθεια, από τι είναι ρε παιδιά το χαρτί υγείας; Από ασήμι; Όχι τίποτα άλλο, αλλά πολύ φουσκωμένος μου φαίνεται ο προϋπολογισμός για τον «απόπατο». Και τι λεει άλλο; Για τα κινητα τους λεει προβλεπει 760.000 ευρω; Μόνο ρε παιδιά; Τίποτα. Βάλτε κάτι παραπάνω στον προϋπολογισμό τι φτώχειες είναι αυτές; Αφού πληρώνουμε που πληρώνουμε του κερατα τα κερατιάτικα. Βάλτε και άλλα. Αλλά εδώ βλέπω ότι δεν αναφέρει ο προϋπολογισμός τίποτα για τα σταθερά τηλέφωνα των βουλευτών, για τα καύσιμα των αυτοκινήτων, για ενοίκιο των πολιτικών τους γραφείων που έχει ο καθένας το λιγότερο δυο, τα έξοδα διαμονής εκτός έδρας, και ένα σωρό άλλα. Όλα αυτά τα πληρώνουν από την τσέπη τους; Δεν είμαστε τόσο αφελείς για να πιστέψουμε κάτι τέτοιο. Κατά τα άλλα. Φορολογούν όλους εμάς για να πληρωθούν τα των πολιτικών μας. Αυτά θα έπρεπε να δουν οι Ευρωπαίοι, και να κόψουν μερικούς έως πολλούς κώλους στη χώρα μας. Γιατί η Ευρώπη δανείζει, αλλά τα δανεικά που μας δίνει δεν πάνε εκεί που πρέπει. Σκεφτήκατε τι θα γίνει αν μας ζητήσουν να επιστρέψουμε ΑΜΕΣΑ κανένα μεγάλο ποσόν από τα χρωστούμενα; Τότε θα χρειαστούμε όλο το χαρτί υγείας της υφηλίου. Η κοροϊδία ρε παιδί μου καλά κρατεί στην μπανανία που λέγεται Ελλάδα. Φάτε ρε , φάτε, αλλά αφήστε και κανένα ξεροκόμματο για τον κοσμάκη. Εσείς κοιτάτε ακόμα και το ψίχουλο που θα πέσει, να το αρπάξετε από το στόμα μας που μάταια περιμένει να το γευτεί. Και δεν είναι μόνο αυτά τα έξοδα των πολιτικών μας. Τα χοντρά έξοδα έρχονται σε προεκλογική περίοδο, όταν κάνουν τον «αγώνα» τους για να εκλεγούν. Εκεί να δείτε τα «κοντέρ» με τι ταχύτητα τρέχουν, και τι ποσά γράφουν. Αλλά αυτά φαίνεται είναι τα «κρυφά» του όποιου προϋπολογισμού, είναι τα «μαύρα» που λένε χρήματα.Εμείς σε λίγο καιρό όμως, όχι μαύρα, ούτε άσπρα καλά καλά δε θα βλέπουμε, αφού ήδη οι μισθοί μας δεν φτάνουν να καλύψουν ούτε τις βασικές μας υποχρεώσεις

ΕΥΡΩΠΑΙΚΟ «ΚΡΑΞΙΜΟ».

Το έγραψα αμέτρητες φορές, τα τελευταία δυο χρόνια, ότι δηλαδή κάποια στιγμή θα υποχρεωθούμε να αλλάξουμε ριζικά ότι αφορά το Δημόσιο, και την Γραφειοκρατία. Κάποιοι βιάστηκαν να με κατακρίνουν, λέγοντας ότι είμαι ΚΑΤΑ των Δημοσίων Υπαλλήλων, και ένα σωρό άλλα. Άλλοι γελούσαν, λέγοντας χαρακτηριστικά : « Σιγά, να μη μας υποχρεώσουν. Ποιος θα το κάνει αυτό; Ούτε σε χίλια χρόνια δεν πρόκειται να συμβεί κάτι τέτοιο γιατί θα πέσει η κυβέρνηση. Ποιος θα τα βάλει με το δημόσιο;» Να ποιος. Η Ευρωπαϊκή Ένωση. Και για να μη λέτε ότι τα κατέβασα από το κεφάλι μου, ιδού το δημοσίευμα από «ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ» της 25/11/07. «Το Βήμα» αποκαλύπτει έκθεση-καταπέλτη της Επιτροπής Τελεσίγραφο από την ΕΕ "Μειώστε τη γραφειοκρατία" Μας κοστίζει ετησίως - 15 δισ. ή 6,8% του ΑΕΠ! Το 6,8% του ΑΕΠ, δηλαδή 15 δισ. ευρώ, κοστίζει ετησίως η γραφειοκρατία στην Ελλάδα. Αυτό αποκαλύπτει έκθεση-καταπέλτης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, την οποία αποκαλύπτει σήμερα «Το Βήμα». Η ΕΕ μάς κατατάσσει σε μία από τις χειρότερες θέσεις στην Ευρώπη, πολύ πίσω από τους δυτικούς εταίρους, μαζί με τις ανατολικοευρωπαϊκές δημοκρατίες, και ζητεί επειγόντως μέτρα. Κοινοτική οδηγία επιβάλλει στη χώρα μας να μειώσει το κόστος της γραφειοκρατίας κατά 25% ως το 2012». Και συνεχίζει ποιο αναλυτικά. «Σε περισσότερα από 15 δισ. ευρώ τον χρόνο ανέρχεται το «κόστος της γραφειοκρατίας» στη χώρα μας, όπως προκύπτει από μελέτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία με οδηγία της υποχρεώνει πλέον τα κράτη-μέλη να μειώσουν τα «διοικητικά βάρη» κατά 25% ως το 2012. Αν ληφθεί υπόψη ότι τα νέα φορολογικά βάρη για το 2008 ανέρχονται σε 6,2 δισ. ευρώ, είναι προφανές ότι η εξάλειψη της γραφειοκρατίας σημαίνει ότι για περίπου δύο χρόνια δεν θα υπήρχε ανάγκη να επιβληθεί ούτε ένας φόρος. Η Ελλάδα κατέχει μία από τις υψηλότερες θέσεις μεταξύ των χωρών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο κόστος της γραφειοκρατίας. Τα «διοικητικά βάρη» στη χώρα μας καλύπτουν το 6,8% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος. Το κόστος που επωμίζεται κάθε επιχείρηση μόνο για την απόδοση του ΦΠΑ κυμαίνεται από 3.500 ως 6.500 ευρώ ετησίως, ανάλογα με το εύρος και την οργάνωση της επιχείρησης, χωρίς να προσμετρείται το οικονομικό κόστος που συνεπάγονται οι συναλλαγές των πολιτών με το Δημόσιο». Λοιπόν; Είπατε κάτι; Δεν άκουσα. Και τώρα θέλω να δω ΤΙ θα κάνει η κυβέρνηση, γιατί θα πρέπει να συμμορφωθούμε κάποια στιγμή και να εφαρμόσουμε όλα αυτά που ενώ είμαστε υποχρεωμένοι να τηρούμε, εμείς (μαγκιά του Έλληνα) τα γράφουμε στα παλαιότερα των υποδημάτων μας. Και δεν είμαστε μόνο σε αυτό στην ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ θέση της Ευρώπης, είμαστε και σε πολλά άλλα, τα οποία δεν είναι του παρόντος να αναλυθούν. Να έρθω λοιπόν ξανά στα της γραφειοκρατίας, αυτής της «γάγγραινας», η οποία είναι μια από τις βασικότερες αιτίες του οικονομικού μας «ξεζουμίσματος», και να ρωτήσω: Τι νομίζετε ότι θα γίνει από εδώ και πέρα; Σίγουρο είναι ότι η κυβέρνηση, αυτή, και όποια άλλη έρθει (ίσως και πριν το κλείσιμο τετραετίας) θα πρέπει να συμμορφωθεί, και μάλιστα ΑΜΕΣΑ, και να έχει καθαρίσει την «μπουγάδα» της πριν το 2012. Το 2012 θα πρέπει να έχει ολοκληρωθεί η μείωση κατά 25% του κόστους της γραφειοκρατίας! Τι πιστεύετε λοιπόν εσείς ότι θα γίνει; Και υπενθυμίζω το πιο πάνω, ότι δηλαδή η εξάλειψη της γραφειοκρατίας σημαίνει ότι για περίπου δύο χρόνια δεν θα υπήρχε ανάγκη να επιβληθεί ούτε ένας φόρος (έτσι και είχε εφαρμοστεί πριν την κατάθεση του προϋπολογισμού για το 2008). Μήπως τελικά ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ να εξαλείψουν την γραφειοκρατία, γιατί τους βολεύει;

ΝΕΑ ΑΝΤΙΠΥΡΙΚΗ ΧΩΡΙΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗ;

Σε λίγους μήνες ξεκινά η νέα αντιπυρική περίοδος στη χώρα, και ακόμα η κυβέρνηση «σχεδιάζει» πως θα κλείσει τις περσινές «τρύπες».
Μέσα στα σχέδια αυτά είναι και οι «ριζικές αλλαγές» στην προστασία δασών, αλλαγές που έχουν να κάνουν περισσότερο με τις αρμοδιότητες και ποιος θα τις έχει, και λιγότερο με τον σχεδιασμό πρόληψης, και αντιμετώπισης (μέχρι στιγμής).
Σύμφωνα λοιπόν με τα «νέα» σχέδια της κυβέρνησης, ο Περιφερειάρχης πλέον θα είναι ο ΕΝΑΣ και μοναδικός άρχοντας στον τόπο της δασοπυρόσβεσης, και σε αυτόν θα δίνουν λόγο Πυροσβέστες, Δασικοί Υπάλληλοι, και Δήμαρχοι, όπως και από αυτόν θα παίρνουν εντολές.
Αυτό έχει σαν στόχο την μείωση του χρόνου αντίδρασης του Κρατικού Μηχανισμού σε περίπτωση μιας πυρκαγιάς!
Ο Περιφερειάρχης λοιπόν θα είναι ο ΑΠΟΛΥΤΟΣ ΑΡΧΩΝ, ο οποίος θα έχει υπό τις εντολές του την Πολιτική Προστασία, την Πυροσβεστική Υπηρεσία, και την ΝΕΑ Δασική Υπηρεσία.
Επίσης, ο Περιφερειάρχης ΔΕΝ θα λογοδοτεί πλέον στον Αρχηγό του Πυροσβεστικού Σώματος όπως συνέβαινε μέχρι σήμερα, αλλά θα λειτουργεί ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ έχοντας την απόλυτη δικαιοδοσία στα μέσα τα οποία υπάγονται στη δική του αρμοδιότητα.
Στόχος όλων αυτών είναι επίσης και να αποφευχθούν τα περσινά φαινόμενα, δηλαδή οι περιφερειάρχες να ρίχνουν τις ευθύνες στην πυροσβεστική, και εκείνη με τη σειρά της στην Τοπική Αυτοδιοίκηση .
Έγραψα πριν ότι το κομμάτι του σχεδιασμού «πρόληψης και αντιμετώπισης» ουσιαστικά είναι αυτό που εξετάστηκε λιγότερο.
Αυτό προκύπτει από τα εξής στοιχεία.
Ο κυβερνητικός σχεδιασμός για την καταστολή μιας πυρκαγιάς έχει δυο «κλίμακες».
Η πρώτη κλίμακα έχει να κάνει με τα πρώτα 15 λεπτά εκδήλωσης της πυρκαγιάς κατά τα οποία προβλέπεται να επεμβαίνουν η Νέα Δασική Υπηρεσία και οι Δυνάμεις της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, ενώ στη δεύτερη κλίμακα, θα επεμβαίνει η Πυροσβεστική Υπηρεσία.
Ο «νέος» σχεδιασμός, δεν είναι άλλος από τον σχεδιασμό Μητσοτάκη της τριετίας 1990-1993. Τότε είχε αποφασιστεί (αλλά δεν υλοποιήθηκε ποτέ) η σύσταση του Δασικού Σώματος.
Βλέπουμε λοιπόν, ότι ξεκινά το εκ νέου «στήσιμο» της διαλυμένης Δασικής Υπηρεσίας, της οποίας οι ελλείψεις σε προσωπικό, και εξοπλισμό ανέρχονται στο 80%.
Και δεν είναι μόνο οι μέχρι και αυτή τη στιγμή ελλείψεις της δασικής υπηρεσίας.
Το ήδη υπάρχον προσωπικό, σε μεγάλο ποσοστό είναι άνω των 50 ετών!
Πείτε μου τώρα εσείς, ΠΩΣ μέσα σε λίγους μήνες που απομένουν μέχρι την νέα αντιπυρική περίοδο, η ΝΕΑ Δασική Υπηρεσία θα εξοπλιστεί, θα επανδρωθεί, και θα εκπαιδευτεί το προσωπικό της.
Οι σχεδιασμοί πίσω από ένα γραφείο, και στην θεωρία, είναι εύκολοι.
Στην υλοποίηση όμως των όποιων σχεδιασμών, τα βρίσκουμε μπαστούνια.
Και εδώ θέλω να ρωτήσω κάτι.
Βάσει λοιπόν της πρώτης κλίμακας, θα επεμβαίνουν η Δασική Υπηρεσία, και η Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Πείτε μου λοιπόν κύριοι «σχεδιαστές», η Τοπική Αυτοδιοίκηση ΠΩΣ και ΜΕ ΤΙ θα επεμβαίνει; Με τι εξοπλισμό, και πάνω απ’ όλα, με τι προσωπικό;
Ποιος θα αναλάβει την ευθύνη να ρίξει στη φωτιά δημοτικούς υπαλλήλους ανεκπαίδευτους και χωρίς τον στοιχειώδη προστατευτικό εξοπλισμό;
Ποιος δήμαρχος, και ποιος περιφερειάρχης.
Θα μου πείτε ότι είναι για τα πρώτα 15 λεπτά.
Το κακό κύριοι, δεν θέλει τόσο πολύ να συμβεί.

Αρκούν μόνο λίγα δευτερόλεπτα, και αν νομίζετε ότι η αντιμετώπιση της όποιας φωτιάς μπορεί να γίνει από τον καθένα, κάνετε πολύ μεγάλο λάθος, και να είστε σίγουροι ότι θα πάρετε ανθρώπινες ζωές στο λαιμό σας.
Κλείνοντας για την ώρα, αναρωτιέμαι γιατί αφού υπάρχει η άμεση δυνατότητα προμήθειας οχημάτων και εξοπλισμού για την ΝΕΑ Δασική Υπηρεσία (γιατί δεν θα πηγαίνουν σε συμβάντα με τα δικά τους αυτοκίνητα), τόσα χρόνια δεν αντικαθιστούν το μεγαλύτερο μέρος του στόλου οχημάτων της Πυροσβεστικής που είναι πλέον ακατάλληλος;
Και το ρωτώ αυτό, γιατί όπως καταλαβαίνετε δεν μιλάμε για εκατό η διακόσια αυτοκίνητα μόνο για την Δασική Υπηρεσία.
Θα επανέλθω, γιατί ο σχεδιασμός αυτός κάπου δεν «πατάει» καλά.

ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΧΑΡΤΗΣ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ

Είναι πολλές οι προκλήσεις από τη γείτονα χώρα.
Άλλες γνωστές, άλλες άγνωστες.
Βλέπετε, είναι και τα «διπλωματικά παιχνίδια» στη μέση, παιχνίδια τα οποία έχουν εξαφανίσει κάθε ίχνος σεβασμού προς τη χώρα μας.
Λέμε για το «Μακεδονικό», αλλά δεν είναι μόνο αυτό.
Δείτε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο από το www.greekamericannewsagency.com
Με αυτό το χάρτη και τίτλο "αυτός είναι ο χάρτης της μεγάλης Τουρκίας" κυκλοφόρησε στο πρωτοσέλιδο της η μεγάλης κυκλοφορίας τουρκική εφημερίδα "Gunes" την Τετάρτη 21 Νοεμβρίου.
Στο χάρτη απεικονίζονται με κόκκινο χρώμα -δηλαδή ως τουρκικά εδάφη(!)- όχι μόνον ολόκληρη η περιοχή ως την Θεσσαλονίκη και το Άγιον Όρος, επίσης ολόκληρη η Κύπρος και τα Δωδεκάνησα! Ο χάρτης περιλαμβάνει ακόμα και την Κρήτη!
Οι "διεκδικήσεις" και τα όνειρα των ακραίων στοιχείων που αυτή την περίοδο κατά περίεργο τρόπο φαίνεται να ευημερούν στην γείτονα τροποποιούν και τα σύνορα με την Συρία, την Αρμενία και το Ιράκ.
Ως γνωστόν ήδη στην περιοχή του Ιράκ διεξάγονται καθημερινά "χειρουργικές" επιχειρήσεις από τον τουρκικό στρατό με την Ουάσιγκτον να κάνει τα στραβά μάτια. Η Τουρκία είχε ζητήσει άδεια από τον πλανητάρχη για εκτεταμένες στρατιωτικές επιχειρήσεις αλλά το φανάρι ακόμα είναι στο πορτοκαλί.
Αξίζει επίσης να σημειωθεί ως γεγονός καθόλου τυχαίο ότι το πρωτοσέλιδο στην συγκεκριμένη φιλοκυβερνητική εφημερίδα και μάλιστα προσκείμενη προσωπικά στον Τούρκο πρωθυπουργό Ρ.Ταγίπ Ερντογαν έκανε την εμφάνιση του αμέσως μετά τα εγκαίνια του Ελληνοτουρκικού φυσικού αγωγού αερίου.
Εγκαίνια που έγιναν με ιδιαίτερη λαμπρότητα στην Τουρκία την Κυριακή 18 Νοεμβρίου.
Στο δημοσίευμα γίνεται λόγος για την εκμετάλλευση των πετρελαίων της Μοσούλης και του Κιρκούκ αλλά και της εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων που βρίσκονται στο θαλάσσιο χώρο των Δωδεκανήσων!
Το δημοσίευμα απετέλεσε αντικείμενο δημόσιου σχολιασμού και σε πολλές περιπτώσεις επικριτικά "ως υπερεθνικιστικές απόψεις που θέτουν σε κίνδυνο την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας"
Μήπως μπορεί κάποιος να μου πει εάν υπήρξε κάποια αντίδραση από την πλευρά μας σε αυτή την πρόκληση;
Και μη μου πείτε ότι δεν το πήραν οι κυβερνώντες χαμπάρι, γιατί δεν θα σας πιστέψω.
Ξέρουμε όλοι ότι στην Τουρκία κουμάντο κάνουν οι στρατηγοί, και όχι οι πολιτικοί όπως κάποιοι νομίζουν.
Υπάρχει χρόνια η «φαγούρα» των Τούρκων με τη χώρα μας για το Αιγαίο.
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, είμαστε συνέχεια στριμωγμένοι από προβλήματα τα οποία (ας μην γελιόμαστε) δεν πρόκειται να λυθούν ΠΟΤΕ.
Οι όποιες μέχρι τώρα «εξωτερικές» πολιτικές μας, αποδείχτηκαν ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΕΣ.
Οι μόνοι κερδισμένοι της υπόθεσης είναι οι Τούρκοι.
Αμέτρητες προκλήσεις – παραβιάσεις, και από τη χώρα μας, κουβέντα.
Δείτε και κάτι ακόμα.
«Κι αν οι Σκοπιανοί προκαλούν με τα προπαγανδιστικά video -όπως αποκαλύψαμε μέσα από την έρευνα μας- που έχουν κατακλύσει το διαδίκτυο εκείνοι που έχουν ξεπεράσει κάθε όριο σε προκλητικότητα είναι οι γείτονες και φίλοι μας Τούρκοι! Όχι ο απλός και φιλήσυχος λαός, που αποζητά απεγνωσμένα δημοκρατία αλλά εκείνες οι σκοτεινές δυνάμεις που καραδοκούν στα σπλάχνα της γείτονος εδώ και μια δεκαετία φαίνεται να αναπολούν τις μέρες της πάλαι ποτέ μεγάλης Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Θύμισες και μνήμες που ανακαλούν μέσα από την αναβίωση του νέο-οθωμανισμού και της ιδέας της μεγάλης Τουρκίας που καθημερινά βρίσκει έδαφος στη νέα γενιά που την αναπαράγει μέσα στο διαδίκτυο. Οι Γκρίζοι λύκοι που έχουν τον πρώτο λόγο στην ακραία προπαγάνδα, σε δράσεις και ενέργειες προκλητικές και εναντίον της Ελλάδας, είναι αυτοί που φαίνεται να έχουν και το προβάδισμα στην παραγωγή και διοχέτευση προπαγανδιστικών video στο κόσμο του διαδικτύου».
Σας προτείνω να επισκεφτείτε το www.greekamericannewsagency.com/ και να διαβάσετε ολόκληρη την έρευνα.
Και δεν είναι μόνο αυτό βέβαια.
Είναι και μερικές εκατοντάδες ακόμα site στα οποία θα διαβάσετε όλα όσα σκόπιμα παραλείπουν να μας πουν.

ΟΡΕΣΤΗΣ ΜΑΚΡΗΣ.

Όταν είδα για πρώτη φορά στη μεγάλη οθόνη τον Ορέστη Μακρή, ήταν στην ταινία «Η ΚΥΡΑ ΜΑΣ Η ΜΑΜΗ».
Δεν θυμάμαι και εγώ καλά καλά πότε ήταν, αλλά ήμουν μικρός, και μάλιστα τον είχα δει στο σινεμά που είχα πάει με τους γονείς μου.
Τότε δεν υπήρχαν τηλεοράσεις σε όλα τα σπίτια όπως σήμερα, και για να δεις κάποια ταινία έπρεπε να πας στο σινεμά.
Πέρασαν τα χρόνια, και ήρθε το Ε.Ι.Ρ.Τ , και η Υ.ΕΝ.Ε.Δ.
Ήρθε και η πρώτη τηλεόραση (!) στο σπίτι.
Έτσι, είχα την ευκαιρία να ξαναδώ τον μεγάλο αυτόν ηθοποιό όπως και όλους τους άλλους σε διάφορες ταινίες.
Τον Ορέστη Μακρή, τον θαύμαζα από τότε, για τις εξαίρετες ερμηνείες του, αλλά και για την υπέροχη φωνή του.
Μάλιστα, έχω στην δισκοθήκη μου ηχογραφήσεις με τον Μακρή κάπου από το 1932!
Πολλοί φίλοι μου ζήτησαν να κάνω αφιέρωμα σε αυτό το «Ιερό Τέρας».
Έψαξα λοιπόν, και βρήκα κάποια στοιχεία, τα οποία θα μας φέρουν όλους πιο κοντά στον αξέχαστο αυτό ηθοποιό.
Ο Ορέστης Μακρής γεννήθηκε στη Χαλκίδα το 1899.
Σπούδασε φωνητική μουσική στο Ωδείο Αθηνών και το 1925 έκανε την πρώτη του εμφάνιση στην οπερέτα "τρεις αγάπες".
Το 1929 συνεργάστηκε με το θίασο Βεάκη-Οικονόμου ενώ το 1932 με το θίασο Μακέδου.
Η παρουσία του ήταν αξιόλογη στην επιθεώρηση και στη μουσική κωμωδία.
Οκτώ χρόνια μετά, το 1941, ιδρύει θίασο με τον Κυριάκο Μαυρέα και το 1943 με τον Μάνο Φιλιππίδη και τις αδερφές Καλουτά.
Το 1946 συνεργάστηκε με τους Σοφία Βέμπο, Κυριάκο Μαυρέα, Μάνο Φιλιππίδη, Βασίλη Αυλωνίτη και Μάνο Κοκκίνη.
Αργότερα σχημάτισε το δικό του θίασο και έκανε περιοδείες σ’ όλη την Ελλάδα.

Στον κινηματογράφο έκανε την πρώτη του εμφάνιση στην ταινία "Ο μάγος της Αθήνας".
Διαθέτοντας μια θαυμάσια φωνή, έπλασε τον τύπο του μπεκρή, που στα νούμερά του κατέληγε να τραγουδάει καντάδες.
Τον ίδιο χαρακτήρα ενσάρκωσε και στον κινηματογράφο το 1950, στην ταινία «Ο Μεθύστακας» του Γιώργου Τζαβέλλα.
Στις περίπου σαράντα ταινίες που συμμετείχε κατά τις δεκαετίες του '50 και του '60 εμφανίστηκε ως συντηρητικός πατέρας, φιλάργυρος γρουσούζης κι «ανάποδος» γέροντας, που όμως στο βάθος είναι αγαθός κι ευαίσθητος και βρίσκει το προσωπείο του απρόσιτου ως άμυνα για να επιβιώσει.
Χαρακτηριστικές είναι οι ταινίες του:
«Ο γρουσούζης» (1952), «Η κάλπικη λίρα» (1955), «Η θεία από το Σικάγο» (1957), «Το αμαξάκι» (1957), «Η κυρά μας η μαμή» (1958), «Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο» (1959), «Η Χιονάτη και τα επτά γεροντοπαλίκαρα» (1960).
Τιμήθηκε για την προσφορά του στο θέατρο με το Παράσημο του Τάγματος του Φοίνικος.
Ο Ορέστης Μακρής πέθανε στις 30 Ιανουαρίου του 1975, στην Αθήνα.
Ας δούμε τώρα μερικές ακόμα από τις ταινίες του, αλλά και κάποιες από τις ατάκες του μεγάλου αυτού ηθοποιού.
«Ο ΜΑΓΟΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ (1931), Ο ΜΕΘΥΣΤΑΚΑΣ (1950), ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ (1954), ΜΙΑ ΛΑΤΕΡΝΑ ΜΙΑ ΖΩΗ (1958), ΣΤΟΥΡΝΑΡΑ 288 (1959), Ο ΠΟΝΟΣ ΤΟΥ ΜΠΕΚΡΗ (1966)» και πολλές άλλες.
Χαρακτηριστικές είναι και οι ατάκες του.
Ταινία Η θεια από το Σικάγο.
«Καλλιόπη Πάπας. Δηλαδή Παπά λεγόταν, αλλά φαίνεται πως εκεί κάτω όπου βρουν παπά, τον κάνουν Πάπα.»
«Ροκ εντ ρολ; Δεν είναι αυτός ο χορός που αρπάζει ο καβαλιέρος τη ντάμα και της φέρνει το κεφάλι κάτω και τα πόδια επάνω; Ωραίος χορός! Θα ήθελα και εγώ πολύ να τον χορέψω. Αλλά με αυτόν που τον εφηύρε.»
Αυτός είναι ο Ορέστης Μακρής, τον οποίο ακόμα και σήμερα όποτε τον βλέπουμε στην τηλεόραση, τον θαυμάζουμε όλοι.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΚΟΥΛΑΣ

Ένας μεγάλος Κρητικός, μια φωνή που ακολουθει το δρόμο που χάραξαν οι «πρωτομάστορες» της Κρητικής Μουσικής Παράδοσης είναι ο Βασίλης Σκουλάς.
Ο Σκουλάς, δεν είναι από τους δημιουργούς που αρκούνται σε ένα είδος τραγουδιού, δεν είναι από εκείνους που μπαίνουν σε «καλούπια».
Ας τον γνωρίσουμε λίγο καλύτερα.
Ο Βασίλης Σκουλάς γεννήθηκε στ’ Ανώγεια Ρεθύμνου το 1946 σ’ ένα χώρο και μια μεγάλη οικογένεια με παράδοση στη μουσική και γενικότερα τις τέχνες.
Εγγονός του Μιχάλη Σκουλά, σπουδαίου λυράρη της εποχής του και γιός του γνωστού Λαϊκού ζωγράφου Αλκιβιάδη Σκουλά ή Γρυλιού.
Αρχίζει να μαθαίνει λύρα στα επτά του χρόνια και σε ηλικία μόλις 16 ετών κατορθώνει να καθιερωθεί ως ένας από τους πρώτους λυράρηδες και τραγουδιστές του νησιού, χαράζοντας ήδη μια δική του πορεία στην κρητική μουσική παράδοση.

Στο κατώφλι 40 χρόνων συνεχούς και λαμπρής πορείας στο χώρο τόσο του παραδοσιακού όσο και του σύγχρονου έντεχνου τραγουδιού, ο Βασίλης Σκουλάς έχει να επιδείξει μια μεγάλη σειρά επιτυχημένων καλλιτεχνικών εμφανίσεων, κοινωνικών και πολιτιστικών εκδηλώσεων, από Αμερική ως την Αυστραλία, τον Καναδά και τη Γερμανία, καθώς επίσης και στα στέκια που κατά καιρούς δημιούργησε για τη φιλοξενία της κρητικής μουσικής.

Συμπληρώνονται ήδη τέσσερις δεκαετίες αδιάκοπης παρουσίας στο μουσικό στίβο του τόπου μας γεμάτες επιτυχίες αλλά και σκληρές προσπάθειες.
Δίνουν όμως αναμφισβήτητα αυτά τα χρόνια την ικανοποίηση πως ο Βασίλης Σκουλάς βοήθησε σημαντικά στη διάδοση, την καθιέρωση και την αποδοχή της Κρητικής Μουσικής σε δύσκολους καιρούς, και αυτά τα στοιχεία αποτελούν την πιο ακριβή ανταμοιβή και δικαίωση της προσπάθειάς του.

Θα πρέπει να σημειωθεί ακόμη ότι πέρα από τη γενικότερη προσφορά του στην κρητική μουσική, ο Βασίλης Σκουλάς καθιέρωσε ειδικότερα τις Ανωγειανές κοντυλιές με το μοναδικό εκφραστικό του τρόπο και ταυτόχρονα έγινε φορέας επικοινωνίας με τον υπέροχο μαντιναδολογικό πλούτο του τόπου μας.

Ηχογραφεί για πρώτη φορά το 1969, όμως η ουσιαστική δισκογραφική παρουσία του αρχίζει για το Bασίλη Σκουλά το 1980 με το "Σεργιάνισμα στην Kρήτη". Ακολουθούν στη συνέχεια η "Kρητική Ανθολογία", "Χίλιες χρυσές αθιβολές", "Του Έρωντα και του καημού", "Αναφορά στην Κρήτη", "Δροσοσταλίδες", "Αναστορούμαι", κ.α.
Στο χώρο του έντεχνου τραγουδιού συνεργάζεται με το Γιάννη Μαρκόπουλο γράφοντας το έργο "Του σίδερου και του νερού", ενώ με τον Π. Κωνσταντακόπουλο ηχογραφεί το έργο "Πικραμένος αναχωρητής" σε ποίηση Νικηφόρου Βρεττάκου και συμμετέχει σε διάφορα άλλα έργα αξιόλογων Ελλήνων συνθετών.
Παράλληλα την περίοδο 1981-85 πραγματοποίησε μια σειρά εμφανίσεων στο θέατρο Πάρκ με το έργο "Kαφενείον η Ελλάς" και αμέσως μετά με το θίασο του Γιάννη Βόγλη στην παράσταση του έργου του Νίκου Καζαντζάκη "Kαπετάν Mιχάλης", στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

O Bασίλης Σκουλάς συνεχίζει ακόμα και σήμερα, με το ίδιο πάθος και μεράκι της νιότης, να δημιουργεί και να εμφανίζεται εκτός από την Ελλάδα και το εξωτερικό στο δικό του πάντα αγαπημένο στέκι, την πασίγνωστη Nτελίνα, στ’ Ανώγεια Ρεθύμνου.
Ας πάρουμε μια «εικόνα» από την δισκογραφία του.
Σεργιάνισμα στην Κρήτη (1980)
Κρητική ανθολογία (1981)
Folk Melodies and Dances from Crete (1981)
Τραγούδια του σίδερου και του νερού (1983)
Αναφορά στην Κρήτη (1989)
Του Βενιζέλου (1992)
Πότε θα πάω στο χωριό (1994)
Αναστορούμαι (1998)
Τα άγρια πουλιά (2000)
Η ρίζα της φωτιάς (2002)
Άνθη του χρόνου (2007)
Άσπρο μαντήλι ανέμιζε (2007)
Ο Βασίλης Σκουλάς αποτελεί ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ για πολλούς νέους μουσικούς, όχι μόνο από την Κρήτη, αλλά και από την υπόλοιπη χώρα.
Ένας φίλος μου είπε χαρακτηριστικά:
«Γνωρίζοντας μουσικά τον Σκουλά , κάτι με έσπρωξε να γνωρίσω βαθύτερα και την μουσική της Κρήτης.
Μπορεί να μην ξέρω τους παλιούς, να μην έχω ακόμα «δείγματα» της δουλειάς τους, έχω όμως όλη τη μέχρι σήμερα δουλειά του Σκουλά.
Πιστεύω ότι είναι άξιος εκπρόσωπος εκείνων των μουσικών».

Ο ΑΣΩΤΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΠΕΣΤΡΕΨΕ ΠΟΤΕ

Επιτέλους κυκλοφορεί.

Το νέο βιβλίο του καλού μου φίλου ΚΩΣΤΗ ΜΟΥΔΑΤΣΟΥ είναι εδώ, για να μας χαρίσει μοναδικές στιγμές «Ταξιδιών της ψυχής».

«Ο ΑΣΩΤΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΠΕΣΤΡΕΨΕ ΠΟΤΕ».

Το έχω ξαναγράψει, ότι ο Ψηλορείτης εμπνέει τους δημιουργούς, και να που για ακόμα μια φορά δικαιώνομαι.

Να τι γράφει σαν πρόλογο, ο Φιλόλογος ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΤΑΜΑΤΑΚΗΣ.

«Μετά τους επιτυχημένους “Αλήτες στα Βαλκάνια”, ο Κωστής Μουδάτσος μας προσφέρει ένα ακόμη συγγραφικό δώρο, αυτή τη φορά σε πεζό.

Για μία ακόμη φορά, είχαμε τη χαρά και την τύχη ν' απολαύσουμε το γνήσιο λυρισμό, το επαναστατικό κάλεσμα για τη ζωή και το κομψό χιούμορ που συναντήσαμε και στο πρωτόλειό του.
Μέσα από τις σελίδες του “Ασώτου”, ζωντανεύουν οι καθημερινοί ήρωες του γνήσιου κρητικού πολιτισμού, χωρίς τα νεκρικά φτιασίδια και χωρίς τις πανηγυριώτικες γελοιότητες που του φόρτωσαν οι Νεοκρητικοί.

Σε αρκετά σημεία του “Ασώτου”, η ατμόσφαιρα είναι Καζαντζακική, χωρίς όμως, το φετιχισμό της Δύναμης του τελευταίου.

Όπως και του Καζαντζάκη όμως, οι άντρες είναι άντρες, και οι γυναίκες γυναίκες.

Για τον Κωστή τον Μουδάτσο, η κορυφαία επαναστατική πράξη του σύγχρονου λοβοτημένου ανθρώπου, είναι ν' αποτινάξει τις οικονομικές του αλυσίδες, ν' αρνηθεί τη σαρτρική κόλαση των Άλλων και ν' αφεθεί στο κάλεσμα της Φύσης και της Ζωής.

Ο Έρωτας, η Φιλία και ο Θάνατος κατέχουν σημαίνουσα θέση και στο χρέος μας προς τη Ζωή. Η στιχουργία στον “Άσωτο” δεν αποτέλεσε έκπληξη.

Για μία ακόμη φορά θαυμάσαμε την ικανότητα του Μουδάτσου να χειρίζεται εξίσου καλά, όχι μόνο τον παραδοσιακό δεκαπεντασύλλαβο, αλλά και μέτρα και ομοιοκαταληξίες περίτεχνες, ασυνήθιστες και δύσκολες. αλλά και οι ελεύθεροι στίχοι που υποβάλλουν την αγωνία για έκφραση ενός ανθρώπου που το εκρηκτικό του πάθος βρίσκει λίγη μια από τις πλουσιότερες γλώσσες του κόσμου.

Ο αληθινός θησαυρός όμως, κρύβεται στα πεζά μέρη του “Ασώτου”. Διαβάζοντάς τα κανείς, έχει την εντύπωση ότι θεάται ένα βυζαντινό ψηφιδωτό ή ένα κολάζ του Ελύτη.

Κάθε στίχος δίνει την ψευδαίσθηση της αυτοτέλειας, όμως κανένας δε νοείται χωρίς το όλον του κειμένου.

Η γραφή είναι πυρετική, φαινομενικά χαοτική, αλλά με μια επίγευση λυρισμού, που σπάνια συναντάμε πια στη “ρεαλιστική” σύγχρονη λογοτεχνία.

Στο σημείο αυτό, κάποιοι μεμψίμοιροι ίσως διαγνώσουν χαλαρότητα δομής, αλλά πιστεύουμε ότι αυτοί θα είναι ελάχιστοι.

Όσον αφορά στη γλώσσα, ο “Άσωτος”, όπως και οι “Αλήτες”, εφαρμόζουν μέχρι κεραίας τις διδαχές της Κρητικής Σχολής και ας μη θεωρηθεί αυτό βλασφημία.

Στο έργο του Μουδάτσου, μια συκοφαντημένη και εξόβελισμένη διάλεκτος προσφέρει για μία ακόμη φορά τους εκφραστικούς χυμούς της, διανθισμένη από λόγια ορολογία, όπως μόνο στον “Ερωτόκριτο” συναντάμε.

Ολοκληρώνοντας αυτή τη σύντομη παρουσίαση, θα λέγαμε ότι ο “Άσωτος που δεν επέστρεψε ποτέ” αποτελεί το απόσταγμα ζωής ενός συγγραφέα που ξέρει και μπορεί να συνδυάζει αρμονικά την κρητική παράδοση με τη λόγια παιδεία, ενός συγγραφές που, τέλος-τέλος, γράφει γιατί έχει κάτι να πει.

Εμείς οι υπόλοιποι, ελπίζουμε αυτό το απόσταγμα της ζωής του να μη σώθηκε, αλλά να μας κεράσει και στο μέλλον απ' αυτό.Γιάννης ΣταματάκηςΦιλόλογος»
Ο ΑΣΩΤΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΠΕΣΤΡΕΨΕ ΠΟΤΕ.

Ένα βιβλίο που πρέπει να το διαβάσουν όλοι.

Τα καλά βιβλία φίλοι μου, πολλές φορές δεν έχουν την τύχη που πρέπει, όπως και τα καλά τραγούδια.

Εμείς είμαστε εδώ, για να φροντίσουμε να «αλλάξουμε την όποια κακή τύχη» στην οποία ενδεχομένως θα τα καταδικάσουν οι διάφοροι «μηχανισμοί».

ΟΙ ΧΡΥΣΕΣ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ

Πολλοί είναι εκείνοι που για χρόνια ψάχνουν στοιχεία για τους ανθρώπους που έγραψαν ιστορία στο Ελληνικό Τραγούδι!

Κατά καιρούς, κυκλοφορούν διάφορες «βιογραφίες», οι οποίες καλύπτουν τα μικρά κενά της αναζήτησης.

Σήμερα με χαρά σας παρουσιάζω, και σας προτείνω ένα βιβλίο πολύ ξεχωριστό, που μέσα στις σελίδες του κλείνει τις στιγμές όχι μιας, αλλά 120 προσωπικοτήτων του Ελληνικού Πενταγράμμου.!
«ΟΙ ΧΡΥΣΕΣ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ»

Αυτός είναι ο τίτλος του βιβλίου που σας παρουσιάζω, αλλά και σας προτείνω να αποκτήσετε!

Συγγραφέας του, ο ΒΕΤΕΡΑΝΟΣ δημοσιογράφος Τάσος Κουτσοθανάσης, μια ΜΟΡΦΗ στο χώρο των καλλιτεχνικών δρώμενων.

Ας τον γνωρίσουμε όμως, πριν συνεχίσω την παρουσίαση του βιβλίου.

Ο Τάσος Κουτσοθανάσης γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στην Πλάκα, "την πιο όμορφη γειτονιά του κόσμου" όπως λέει ο ίδιος.

Η πρώτη επαφή του με τη δημοσιογραφία έγινε στην εφημερίδα "Αθηναϊκή" παρουσιάζοντας κάθε Δευτέρα τις νέες ταινίες της εβδομάδας.

Παράλληλα με τον κινηματογράφο είχε πάθος και με το τραγούδι, ώστε στη συνέχεια συνεργάστηκε με το συγκρότημα Μπότση γράφοντας στο περιοδικό "Πρώτο" και στην "Απογευματινή" για ποικίλα καλλιτεχνικά θέματα, κυρίως όμως για το τραγούδι.

Για πολλά χρόνια μετά, ήταν ο βασικός καλλιτεχνικός συντάκτης στο "Ντομινό" το κατ' εξοχήν καλλιτεχνικό περιοδικό.

Άλλες συνεργασίες του:

Με την κυπριακή εφημερίδα "Σημερινή", με την επίσης "Σημερινή" της Ν. Υόρκης, με την "Παροικιακή" του Λονδίνου, με τα περιοδικά "Λεξομανία", "Πάλκο", "Δίφωνο" κ.α., κυρίως για τραγούδι, αλλά και για ποικίλες καλλιτεχνικές εκδηλώσεις.

Εξάλλου ασχολείται και με τον στίχο, και τραγούδια του έχουν ερμηνεύσει μεγάλα ονόματα: Γιώτα Λύδια, Πολύ Πάνου, Δούκισσα, Κλωναρίδης, Χαρούλα Λαμπράκη κ.α., σε δημιουργίες σημαντικών συνθετών.

Ο Τάσος Κουτσοθανάσης, συνεχίζει το δημιουργικό του έργο με την ίδια αγάπη, το ίδιο μεράκι των πρώτων χρόνων!

Το βιβλίο αυτό, μπορώ να πω ανεπιφύλακτα ότι είναι ένας «θησαυρός»!

Και πρέπει να διευκρινίσω ότι ήδη ετοιμάζει και το δεύτερο μέρος αν μπορούμε να το χαρακτηρίσουμε έτσι.

Ο Τάσος Κουτσοθανάσης είναι ο άνθρωπος από τον οποίο διδάχτηκα, και γνώρισα πολλές μορφές του τραγουδιού.

Είναι ο ίδιος μια «ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ» του τραγουδιού, και το αρχείο του γεμίζει (χωρίς υπερβολή) πολλές βιβλιοθήκες, γιατί η ζωή του είναι μια διαρκής έρευνα!

Να τι γράφει ο Λευτέρης Παπαδόπουλος για τον Τάσο Κουτσοθανάση και το βιβλίο του !

«Ο φίλος μου ο Κουτσοθανάσης, από την εποχή της πρώτης γνωριμίας μας, τη δεκαετία του '60, ένα, μονάχα, πάθος, είχε.

Το τραγούδι.

Λάτρευε -και δεν είναι καθόλου υπερβολή- τους τραγουδιστές, τους συνθέτες, τους στιχουργούς και βρισκόταν μονίμως στον περίγυρο τους, ανάσαινε η ζωή του μέσα από αυτούς...

Δούλεψε από τα 20 χρόνια του ως δημοσιογράφος.

Όχι του γραφείου.

Αλλά του ρεπορτάζ.

Έτρεχε πίσω από τα γεγονότα και έγραφε, έγραφε συνεχώς. Κυρίως συνεντεύξεις.

Με πρόσωπα που τον ενδιέφεραν.

Το ένστικτο του, τις περισσότερες φορές, γι' αυτά τα πρόσωπα που προέβαλλε, αποδείχθηκε αλάνθαστο. Αυτό, προϋποθέτει γνώση. Αλλά και όσφρηση. Και "ανοιχτά μάτια"...
Ο Τάσος Κουτσοθανάσης έχει δημοσιεύσει απειράριθμα "κομμάτια" για μεγάλους δημιουργούς και εκτελεστές.

Αναφέρω μερικά ονόματα: Μάρκος Βαμβακάρης, Χιώτης, Καλδάρας, Τσιτσάνης, Παπαϊωάννου, Δερβενιώτης, Ζαμπέτας, Βέμπο, Μαρούδας... Είναι τρυφερά "κομμάτια", γεμάτα αγάπη και ζεστασιά.

Απ' αυτά, διάλεξε τα πιο αντιπροσωπευτικά και πιο ενδιαφέροντα, τα παρουσιάζει σ' αυτό το βιβλίο.

Πρόκειται για συνεντεύξεις που θα συμβάλουν στο να γίνει ακόμα πιο ευκρινής η εικόνα που έχουμε για το ελληνικό τραγούδι.

Και μόνο απ' αυτή την άποψη, αν δούμε το ζήτημα, το βιβλίο αυτό έχει λόγο ύπαρξης και χρειάζεται να πάρει θέση στις βιβλιοθήκες μας.

Θέλω να ευχηθώ στον Τάσο, το έργο του αυτό να έχει ανοιχτό δρόμο.

Τα βιβλία και μάλιστα τα βιβλία που γράφτηκαν με καλή πρόθεση και μεγάλη αγάπη -έχουν ανάγκη και από ευχές.

Γιατί οι καιροί είναι δύσκολοι και η τηλεόραση έχει καταπιεί τα πάντα...

(Λευτέρης Παπαδόπουλος)»

Αποκτήστε όλοι το βιβλίο αυτό, και μάθετε τις «στιγμές» του Ελληνικού τραγουδιού από τους ανθρώπους του!

ΤΑ «ΨΙΛΑ ΚΑΙ ΑΓΡΑΦΑ» ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ

Λοιπόν, αυτή η χώρα στην οποία ζούμε, θα μπορούσε να μπει στο βιβλίο ρεκόρ Γκίνες, διεκδικώντας την ΠΡΩΤΙΑ στην τρέλα και στον παραλογισμό.
Πολλά είναι αυτά που γίνονται χωρίς να πάρουμε χαμπάρι, γιατί ΔΕΝ αποτελούν «είδηση» για τα «μεγάλα κανάλια».
Διαβάστε κάτι που σας ενδιαφέρει, και βγάλτε τα δικά σας συμπεράσματα για το ΜΠΑΧΑΛΟ το Ελληνικό.
Να λοιπόν τι είναι δημοσιευμένο στο site της Ε.Α.Κ.Π (Ενωτικής Αγωνιστικής Κίνησης Πυροσβεστών). www.eakp.gr
«Κ.Ε.Δ.Κ.Ε. «Η ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΙΚΗ ΣΤΟΥΣ ΔΗΜΟΥΣ »
Ο παρακάτω πίνακας αποτελεί μέρος της πρότασης του Δ.Σ. της Κ.Ε.Δ.Κ.Ε. προς τον Πρωθυπουργό της χώρας για τις αναγκαίες διοικητικές μεταρρυθμίσεις στην Αυτοδιοίκηση κ.λπ. που κατατέθηκαν από τον Ιούλιο του 2007 .
Το ντοκουμέντο αυτό επιβεβαιώνει τις εκτιμήσεις της Ε.Α.Κ.Π. όπως εκφράστηκαν και στο Δελτίο Τύπου της 19ης Σεπτεμβρίου 2007 με αφορμή την συγχώνευση του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης με το Υπουργείο Εσωτερικών για την μεταφορά αρμοδιοτήτων του Π.Σ. στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Οι προτάσεις αυτές εντάσσονται στους σχεδιασμούς του Καποδίστρια 2 που στόχος του είναι η ακόμη μεγαλύτερη φορολογική επιβάρυνση των πολιτών και για τομείς όπως και η πυρασφάλεια κ.λπ. .
Ενώ όμως προτείνουν την μεταφορά αρμοδιοτήτων στην Τοπική Αυτοδιοίκηση όπως και την πυροσβεστική , την ίδια στιγμή παραπονιούνται για τα νέα ελλείμματα που δημιούργησαν κάποιες από τις αρμοδιότητες που μεταφέρθηκαν στους δήμους όπως φαίνεται και στην παρακάτω παράγραφο που αποτελεί απόσπασμα της πρότασης αυτής .
« Μία νέα γενιά ελλειμμάτων δημιουργείται στις υπό μεταφορά αρμοδιότητες.
Σημαντικές κοινωνικές υπηρεσίες, όπως δομές κοινωνικού χαρακτήρα, σχολικοί φύλακες ΑΜΕΑΚ, αλλά και η δημοτική αστυνομία παραμένουν χωρίς κρατική χρηματοδότηση ή στην καλύτερη περίπτωση αντιμετωπίζονται με προσωρινές λύσεις (βλ. πίνακες 1 και 2)»
.Οι εξελίξεις τρέχουν λοιπόν και η Ε.Α.Κ.Π. έχει μιλήσει και έχει προειδοποιήσει εδώ και χρόνια για τις εξελίξεις αυτές και για τόσες άλλες αλλά όπως πάντα με ευθύνη των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών παρατάξεων του κυβερνητικού συνδικαλισμού
Δ.Α.Κ.Υ.Π.Σ. και Π.Α.Σ.Κ. Π και των προεδρείων της Π.Ο.Ε.Υ.Π.Σ. και της Ε.Α.Π.Σ. όλα παίρνουν την πορεία τους ανεμπόδιστα σε βάρος της πυρασφάλειας της χώρας και των εργασιακών μας δικαιωμάτων.
Κατά τ άλλα η Ε.Α.Π.Σ. (Ένωση Αξιωματικών Πυροσβεστικού Σώματος) υποβάλει ερωτηματολόγιο και ζητά την άποψη των πυροσβεστών για το τι πρέπει να γίνει με την πορεία του Π.Σ. !!!!
Η υποκρισία στο μεγαλείο της !
Αφού στήριξαν κάθε αντιδραστική και αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόστηκε και με τις δύο κυβερνήσεις σε βάρος της πυρασφάλειας της χώρας από την μεταφορά της δασοπυρόσβεσης χωρίς προϋποθέσεις μέχρι τον αναχρονιστικό νόμο 3511/2006 και παραμύθιαζαν τον Ελληνικό Λαό για το αξιόμαχο του Π.Σ. κ.λπ.
Τώρα υποκριτικά μετά την κατάρρευση του σαθρού οικοδομήματος που δημιουργήθηκε και με την συμβολή υψηλόβαθμων μελών της που το πλήρωσε φυσικά πολύ ακριβά ο Ελληνικός Λαός έρχονται να δώσουν επίφαση αποδοχής από τους πυροσβέστες και άλλοθι για τις μελλοντικές αλλαγές που ετοιμάζονται όπως οι παραπάνω .
Το ίδιο έκανε και το τότε προεδρείο της Π.Ε.Υ.Π.Σ. ( Π.Α.Σ.Κ. Π) το 1998 που ψευδέστατα διατυμπάνιζε προς την πολιτική ηγεσία και τον Ελληνικό Λαό ότι οι πυροσβέστες μέσα από διάλογο (που ποτέ δεν έγινε) λένε ναι στα δάση .
. Συνάδελφοι όχι άλλοι απάθεια και συμβιβασμός είναι καιρός πλέον να βρει διέξοδο η αγανάκτηση σας . Η Ε.Α.Κ.Π. σας καλεί να στηρίξετε κάθε αγωνιστική πρωτοβουλία που θα πάρει προκειμένου να μπει φρένο στις οδυνηρές συνέπειες που έρχονται .
Όπως επίσης σας καλεί να δημιουργήσετε σε όλες τις πρωτοβάθμιες Ενώσεις αγωνιστικό πόλο της Ε.Α.Κ.Π. για να ανατρέψουμε στο επόμενο εκλογοαπολογιστικό συνέδριο της Ομοσπονδίας τους συσχετισμούς προς όφελος του αγωνιστικού συνδικαλισμού.
Ακολουθεί ο πίνακας
ΠΙΝΑΚΑΣ 3 ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΟΙ ΦΟΡΟΙ ΚΑΙ ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΕΣ ΠΟΥ ΘΑ
ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΜΕΤΑΦΕΡΘΟΥΝ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ Τ.Α.
Οι φόροι που θα μπορούσαν να αποκεντρωθούν είναι:
1. Ο Φόρος Ακίνητης Περιουσίας
2. Φόρος Μεταβίβασης Ακινήτων
3. ΦΠΑ στις οικοδομές
4. Φόρος Αυτομάτου Υπερτιμήματος
5. ΕΤΕΡΠΣ
Οι αρμοδιότητες που θα μπορούσαν στην πρωτοβάθμια ΤΑ να μεταφερθούν είναι:
1. Η πρωτοβάθμια εκπαίδευση.
2 Τοπικές περιβαλλοντικές παρεμβάσεις .
3 Πυροσβεστική.
4. Κοινωνική Πρόνοια και Αλληλεγγύη.
5 Πρωτοβάθμια Υγεία και Προληπτική Ιατρική.»
Είδατε τι μπορεί να μάθει κανείς από τα «ψιλά» η μάλλον τα «Άγραφα» του τύπου;
Τα σχόλια δικά σας.

ΤΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ

Πολλοί είναι εκείνοι που μιλούν για «ξεπούλημα» της Μακεδονίας από τους Πολιτικούς των τελευταίων χρόνων.
Εξίσου πολλά, και πολύ περισσότερα θα έλεγα, είναι τα διάφορα blogs στο διαδίκτυο που κάνουν συνεχείς αναφορές, αλλά και αγώνες για το όνομα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ.
Ψάχνω εδώ και πάρα πολύ καιρό στο ίντερνετ, και ήρθε η ώρα να σας μεταφέρω κάτι «ενδεικτικό» το οποίο βρήκα στο http://macedonia-greece.blogspot.com !

«7 ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΠΟΥΛΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΜΑΣ
Επτά επαρκείς λόγοι για να ασκήσουμε ΒΕΤΟ ή να καταφύγουμε και σε ΕΜΠΑΡΓΚΟ μέχρι την οριστική επίλυση του θέματος όπως εμείς θέλουμε.

ΓΛΩΣΣΙΚΑ:Στην ΑΡΧΑΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ μιλούσαν κι έγραφαν στα ΕΛΛΗΝΙΚΑ

ΦΥΛΕΤΙΚΑ:Οι ΑΡΧΑΙΟΙ ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ ελάμβαναν μέρος στους Ολυμπιακούς αγώνες όπου επιτρέπονταν αποκλειστικά ΕΛΛΗΝΕΣ.

ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΑ:Το μεγαλύτερο σε έκταση και σημαντικότερο κομμάτι της γεωγραφικής Μακεδονίας ανήκει στην ΕΛΛΑΔΑ.

ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΑ:Η αρχαία πρωτεύουσα της Μακεδονίας ,η Πέλλα απ’ όπου ξεκίνησε ο Μέγας Αλέξανδρος, βρίσκεται στην ΕΛΛΑΔΑ.

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΑ:Η γενέτειρα του Αριστοτέλη ,δασκάλου του Μ.Αλέξανδρου, τα αρχαία Στάγειρα , βρίσκονται στην ΕΛΛΑΔΑ.

ΙΕΡΑ:Ο ιερή πόλη των Μακεδόνων που λέγεται Δίον βρίσκεται στην ΕΛΛΑΔΑ.Οι τάφοι των Μακεδόνων Βασιλέων βρίσκονται στην ΕΛΛΑΔΑ.

ΠΛΗΘΥΣΜΙΑΚΑ:Ο πληθυσμός των ΕΛΛΗΝΩΝ Μακεδόνων στην Μακεδονία ανέρχεται σε 2.424.765 κατοίκους.Αντίστοιχα ο συνολικός πληθυσμός της FYROM ΔΕΝ ξεπερνάει τα 2.041.000

Για ποιόν λόγο λοιπόν θα πρέπει να επιτρέψουμε στους Σκοπιανούς να μας αφαιρέσουν το δικαίωμα χρήσης της λέξης Μακεδονία;

Αν υπάρχει χώρα που πληρεί τις προϋποθέσεις για τη αποκλειστικότητα της χρήσης του όρου ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ , τότε αυτή είναι ΜΟΝΟΝ η ΕΛΛΑΔΑ.

Ο όρος «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» ως ονομασία της FYROM … ΔΕΝ καλύπτει ως έννοια το πολύ σημαντικό κομμάτι του πληθυσμού που είναι Αλβανοί.

Οι Αλβανοί που αποτελούν το ¼ του πληθυσμού της FYROM προτείνουν τη χρήση του όρου «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΟΧΡΙΔΑΣ».

Δεν έχουμε κανέναν λόγο να αποδεχτούμε ΟΥΤΕ ΣΥΝΘΕΤΗ ,ΟΥΤΕ ΠΑΡΑΓΩΓΟ της λέξης ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ.

Πόσο πιο απλά να το διατυπώσουμε για να το καταλάβουν ορισμένοι από τους πολιτικούς μας που ζουν στον δικό τους "υπέροχο" κόσμο;»
Πολλοί θα χαρακτηρίσουν «ακραίες» τις θέσεις αυτές.
Άλλοι θα τις βρουν λογικές.
Η ουσία όμως είναι μια.
Το Μακεδονικό πρόβλημα ΥΠΑΡΧΕΙ, και λύση δεν φαίνεται στον ορίζοντα.
Αντίθετα, διακρίνουμε τη γνωστή ΑΔΙΑΛΛΑΞΙΑ των Σκοπίων, κάτι που με πάει πίσω, στην εποχή του Γκλιγκόροφ, και του τότε πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου.
Κραταει χρόνια αυτή η κολόνια, και δεν μπορώ να θυμηθώ από τι ξεκίνησε αυτή η κόντρα.
Κάποιοι πολύ πιο ειδικοί από εμένα σίγουρα θα θυμούνται γιατί, αλλά και ΠΟΤΕ ξεκίνησε το Σκοπιανό.
Επίσης, δε μπορώ να μη σταθώ στις παλιές δηλώσεις του Κώστα Μητσοτάκη, ότι δηλαδή σε μερικά χρόνια «θα το έχουμε ξεχάσει».
Για να το ξεχάσουμε το θέμα αυτό, δεν το βλέπω.
Βλέπω όμως τα «παιχνίδια» που παίζονται από τους πολιτικούς, και τρομάζω.
Τρομάζω, γιατί μπελάδες δεν είχαμε, και μπελάδες μας έβαλαν στο κεφάλι.
Και μέρα με την μέρα οι μπελάδες αυτοί γίνονται μεγαλύτεροι αντί να χάνονται.
Πολύ φοβάμαι ότι το Σκοπιανό έχει λήξει.
Απλά, μας «χρυσώνουν το χάπι» για να μας το σερβίρουν αργότερα φέρνοντας μας μπρος σε τετελεσμένο γεγονός.
Μακάρι να πέφτω έξω.

ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ!

Από Greek American News Agency
ΠΡΩΤΑΚΟΥΣΤΟ!
ΤΟΝ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΑΝ ΓΙΑΤΙ ΕΙΧΕ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ ΣΤΟ ΓΚΑΡΑΖ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ ΤΟΥ!
Της Ιουστίνης Φραγκούλη
Χαστούκι στον πατριωτισμό ενός Έλληνα αποδείχθηκε η απόφαση του Μικρού Δικαστηρίου του Δήμου Πιερφόντ του Μόντρεαλ, σύμφωνα με την οποία ο ελληνικής καταγωγής δημότης Θεόδωρος Αντωνόπουλος υποχρεούται να σβήσει την ελληνική σημαία από την πόρτα του γκαράζ του.
Ο Θεόδωρος Αντωνόπουλος έχασε την τριετή δικαστική διαμάχη με τον δήμο του Πιερφόντ, που του είχε επιβάλει πρόστιμο για προσβολή της αισθητικής λόγω της αυτοσχέδιας ελληνικής σημαίας.
Ο Αντωνόπουλος το 2004 μετά τη νίκη της εθνικής στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου είχε βάψει στα χρώματα της γαλανόλευκης την πόρτα του γκαράζ της μονοκατοικίας του στην περιοχή παραβιάζοντας τους κανονισμούς του δήμου, όπως τελικά έκρινε ο δικαστής Αντρέ Οτ.
«Οι πολίτες δεν μπορούν να ζωγραφίζουν ότι θέλουν έξω από τα σπίτια τους.
Τί θα γίνει με το κοινό αίσθημα περί αισθητικής;» Αναρωτήθηκε ο δικαστής.
Τί θα γινόταν αν ο καθένας ζωγράφιζε το σήμα της ποδοσφαιρικής του ομάδας, τη σημαία της χώρας του ή και τον Μίκη Μάους έξω από το σπίτι του;
Εάν κάποιος εκφράζει τον πατριωτισμό του αυτό είναι οπτική μόλυνση και δεν συνάδει με την αρμονία της γειτονιάς» , κατέληξε ο δικαστής.
Ο Αντωνόπουλος μπορεί να είναι περήφανος για την καταγωγή του αλλά η ελληνική σημαία στο γκαράζ του παραβιάζει τους κανονισμούς του δήμου, σύμφωνα με την δικαστική απόφαση.
Ο 42χρονος ομογενής Θεόδωρος Αντωνόπουλος, ο οποίος έχει γίνει ήρωας στην ελληνική παροικία του Μόντρεαλ για την άκαμπτη στάση του απέναντι στην πολιτεία, έχει περιθώριο 30 ημερών να υποβάλει έφεση κατά της απόφασης.
Ο ίδιος δήλωσε απογοητευμένος με την δικαστική απόφαση αλλά σκέφτεται να έρθει σε διαπραγματεύσεις με το δημαρχείο προκειμένου να κρατήσει μια μικρή ελληνική σημαία στην πόρτα του γκαράζ, που δεν θα χτυπάει προκλητικά στο μάτι.
Ο Αντωνόπουλος έχει ζωγραφίσει στην πόρτα του γκαράζ μια γαλανόλευκη 2Χ4 μέτρα προς τιμήν της ευρωνίκης του 2004.
Του πήρε πάνω από δύο μήνες να ολοκληρώσει το έργο του δουλεύοντας νύχτες και σαββατοκύριακα.
Δεν ζήτησε άδεια από την πολιτεία και φαίνεται πως κάποιος γείτονας τον κατήγγειλε στο δήμο.
Ο Έλληνας ομογενής πήρε τότε πρόστιμο 138 $ από την πολιτεία αλλά πρόσβαλλε αμέσως το δήμο με αγωγή στο μικρό δικαστήριο του ΠιέρΦόντ.
Μετά από δύο χρόνια αναβολές, η υπόθεση εκδικάσθηκε τον περασμένο Ιούνιο, όπου ο δικηγόρος του Αντωνόπουλου Τζούλιους Γκρέι, γνωστός υπερασπιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ισχυρίσθηκε πως οι σημαίες δεν είναι απλά σήματα και υποστήριξε το δικαίωμα των πολιτών να εκφράζονται ελεύθερα.
Ο δικηγόρος υπεράσπισης του δήμου αντιπαρέβαλε πως το κρέμασμα της ελληνικής σημαίας έξω από το σπίτι θα ήταν σύννομο, αλλά η μόνιμα ζωγραφισμένη ελληνική σημαία στην γκαραζόπορτα είναι αντίνομη με τους κανονισμούς του δήμου.
«Επέμεινα να αγωνίζομαι επί τρία χρόνια γιατί μου είπαν να κατεβάσω τη σημαία μου» δήλωσε ο Αντωνόπουλος. « Το 1940 μας ζήτησαν να υποστείλουμε τη σημαία μας οι Ιταλοί κι εμείς τους πολεμήσαμε» ήταν η απάντηση του Έλληνα ομογενή στη δικαστική διαμάχη.
Από την πλευρά του ο δήμος διατείνεται πως το πρόστιμο δεν είχε να κάνει με την ελληνική σημαία αυτή καθαυτή , αλλά επειδή η ζωγραφική στις έξω επιφάνειες παραβιάζει τους κανονισμούς της πόλης.
Πάντως, ο παγκοσμίου φήμης δικηγόρος Τζούλιους Γκρέι επιμένει πως η συγκεκριμένη δικαστική απόφαση παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα και προτίθεται να υποβάλει την υπόθεση στο διεθνές δικαστήριο προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Η ιστορία έχει πυροδοτήσει συζητήσεις στα μέσα ενημέρωσης του Μόντρεαλ κι έχει ενσπείρει έξαρση του πατριωτισμού στην ελληνική παροικία της πόλης.
Στ' αλήθεια ποιό δικαίωμα έχει ένας δικαστής ή ένας δήμος να κρίνει την έκφραση του πατριωτισμού ως «οπτική μόλυνση» του χώρου;
Πώς νομιμοποιείται μια ευνομούμενη πολιτεία σαν τον Καναδά να καταδικάζει τον Έλληνα επειδή ζωγράφισε με τα χέρια του, με την ψυχή του, με τον απόλυτο ενθουσιασμό της νίκης τη Γαλανόλευκη στην πόρτα του ιδιωτικού του γκαράζ;
Η είδηση όπως ήταν φυσικό, έκανε το γύρο του κόσμου, και προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις.

ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΩΝ «ΔΙΑΛΟΓΟΙ»

- Άντε ρε, θα πάμε καμιά φορά για ψώνια; Μεσημέριασε. - Καλά θα πάμε. Κάτσε να πω τον καφέ, να πάρω κουράγιο και θα πάμε. - Να πάρεις κουράγιο; Γιατί τι θα κάνουμε; - Θα πάμε να ψωνίσουμε. Λίγο το ‘χεις; - Άντε ρε υπερβολικέ τελείωνε. Πόση ώρα θα παιδεύεις αυτή τη γουλιά του καφέ; - Τι λες μωρέ! Αυτή η γουλιά είναι το καλύτερο. Άσε με να την απολαύσω. - Τέλειωνε ειπαμεεεεε. - Άντε πάμε λύσσαξες πια. Φαγώθηκες να τα ακουμπήσεις πρωί πρωί. - Βρε τι φαγώθηκα; Για ψώνια πάμε δεν πάμε στα μπουζούκια. - Τα μπουζούκια πιο φτηνά θα μας έρθουν αν θες να ξέρεις. Και πήγαμε στο σούπερ μάρκετ. Εκεί συναντηθήκαμε και με άλλους γνωστούς «ήρωες» της κατανάλωσης. Έξω από την πόρτα, πήρα μια βαθιά ανάσα, και μπήκα. Αυτό που φοβόμουν είχε συμβεί, και το χειρότερο ήταν ότι αναγκάστηκα να πάρω καρότσι όπως και οι υπόλοιποι. Το «κομβόι» με τα καρότσια της παρέας μπήκε μέσα στο σούπερ μάρκετ, και αρχίσαμε την περιήγηση στους διαδρόμους. Είχαμε κάνει ήδη τον πρώτο γύρο, και ακόμα τα καρότσια ήταν άδεια. Δεν τολμούσαμε να απλώσουμε χέρι γιατί τα ταμπελάκια των τιμών ήταν σαν στόματα λύκων. -Τι θα γίνει; Θα κάνουμε κι άλλο κύκλο; Το καρότσι θα ξεράσει. Ηρθαμε για ψώνια η για να μάθουμε να οδηγούμε καροτσακια; Όχι τίποτα άλλο, αλλά αν είναι να ειδοποιήσω τον Σάκη από τη σχολή οδηγών να μας κάνει μάθημα. - Έλα ρε κοιτάμε. - Για να κοιτάξουμε λύσσαξες τέλειωνε και τέλειωνε; Άντε δε θα ψωνίσεις; - Θα ψωνίσω αλλά πρώτα πρέπει να δω καλά τις τιμές. - Και που θα τις δεις τι θα γίνει; Θα τις ματιάσεις και θα πέσουν; Όχι βέβαια. Το πολύ πολύ να σου ανεβεί η πίεση. - Άντε ρε κρύε. - Εγώ είμαι κρύος. Εσύ που είσαι όμως ο ζεστός, μην αρχίσεις πάλι να βρίζεις όταν πληρώσεις όπως έκανες την προηγούμενη εβδομάδα. - Δεν θα βρίζω…. Άντε να τελειώνουμε. - Ακόμα δεν αρχίσαμε. Λοιπόν εγώ θα πάρω δυο τρία πραγματάκια. Δεν θα αργήσω. Έχεις να πάρεις πολλά; - Ολόκληρο κατεβατό μου έγραψε η γυναικά μου. Και αρχίσαμε τα ψώνια μετά από τον «δοκιμαστικό γύρο» (λες και ήμασταν σε πίστα της φόρμουλα). Τα καρότσια επιτέλους άρχισαν να δέχονται τα πρώτα είδη. Κάθε φορά που ο κολλητός μου έβλεπε την τιμή στο προϊόν που ήθελε να πάρει, μουρμούριζε διάφορα. - Είπες τίποτα; - Όχι γιατί; - Σαν να σε άκουσα να λες κάτι. - Όχι σου φάνηκε. Στο επόμενο ράφι, το μουρμουρητό καθως γέμιζε το καρότσι συνεχίστηκε. Εγώ γρήγορα πήρα αυτά που ήθελα, πήγα στο ταμείο πλήρωσα, και αφού πήγα τα ψώνια στο αυτοκίνητο γύρισα μέσα στο σούπερ μάρκετ για να απολαύσω το σοου με τον κολλητό μου. Ποιο σόου; Μα αυτό που ακολούθησε στο ταμείο που πήγε να πληρώσει. Και εμφανίστηκε με την λίστα άδεια, και το καρότσι γεμάτο! - Εντάξει; Τα πήρες όλα; - Μόνο όλα; Όλο το μαγαζί μου είχε γραμμένο στη λίστα γαμωτο. Ποιος ξέρει πόσο θα μου βγουν όλα αυτά μαζεμένα. - Έλα ρε υπερβολικέ. Πως κάνεις έτσι! - Δεν είμαι υπερβολικός. Λογικός είμαι. - Μπα; - Μπού! - Καλά, θα σε δω τώρα που θα «κληρώσει». Και «κλήρωσε» που λέτε, και ποιος είδε τον Θεό και δεν φοβήθηκε. Πήδηξε μέχρι το ταβάνι ο κολλητός μου. -Τιιιιιιιιι; 170 ευρώ; Μα είστε καλά; Η καημένη η ταμίας ξαφνιάστηκε από την αντίδραση του κολλητού μου. - Κύριε μου είδατε τις τιμές των προϊόντων. Είμαστε λοιπόν πολύ καλά, και κακώς αντιδράτε έτσι. - Καλά σου λέει η κοπέλα. Αφού ήξερες πόσο κάνει το κάθε τι που αγόραζες, γιατί χτυπιεσαι και σκούζεις; - Μα είναι τιμές αυτές; Δεν είδες πόσο ανεβήκαν σε μια εβδομάδα μόνο; - Εγώ το είδα, και το ήξερα γι αυτό σου είπα ότι τα μπουζούκια πιο φτηνά θα σου βγουν. Εσύ όμως με είπες υπερβολικό. Πλήρωνε τώρα και μη μιλάς. Όσο συνεβαιναν όλα αυτά είχαν έρθει και οι υπόλοιποι και άρχισαν να τον κουρδίζουν! - Έλα ρε εσύ δεν έχεις ανάγκη έχεις λεφτά, δυο μισθοί μπαίνουν στο σπίτι… Και ο κολλητός μου ξέσπασε. -Σιγά τους μισθούς ρε! Τι μένει νομίζετε; Να τα ψώνια, να τα καύσιμα, να τα φροντιστήρια, να το ένα να το άλλο, ούτε δεκαπενθήμερο δεν βγαίνει. Φύγαμε από το σούπερ μάρκετ, και σε όλη τη διαδρομή ο κολλητός μου μουρμούριζε «ζεματισμένος». -Α ρε μπαγλαμάδες, αν σας ξαναψηφίσω, να μου κοπούν τα χέρια από τους ώμους.

ΜΟΥΣΙΚΗ, ΚΑΙ «ΜΟΥΣΙΚΟΙ».

Πάει μια εικοσαετία τώρα, που παρακολουθώντας και συγκρίνοντας τη μουσική «παρουσία» της χώρας μας, πραγματικά απογοητεύομαι. Έγραψα πολλές φορές για τα «εμπορικά» τραγούδια, και διαπιστώνω ότι το τραγούδι μας γενικότερα, κατάντησε «εμπόρευμα» στα διάφορα δισκογραφικά μπακάλικα. Παρακολουθώ τις προσπάθειες διαφόρων δημιουργών που επιχειρούν και γράφουν πραγματικά καλό τραγούδι, που ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ με όλη τη σημασία της λέξης, και αντί τα τραγούδια τους να είναι γνωστά σε όλο τον κόσμο, μετά από λίγο καιρό, χάνονται. Είναι εκείνα τα τραγούδια που δεν χαρακτηρίζονται «εμπορικά». Είναι εκείνα τα τραγούδια που πραγματικά λένε κάτι. Είναι εκείνα τα τραγούδια που έχουν ποιότητα, που έχουν «ευαισθησία», που αγγίζουν τον κόσμο, και που δυστυχώς είναι από την γέννηση τους καταδικασμένα. Ποιος τα καταδικάζει; Πάντως όχι ο κόσμος. Στον κόσμο οι «έμποροι» δεν δίνουν καν την ευκαιρία να τα γνωρίσει, γιατί έτσι και γίνει αυτό, όλα τα άλλα, τα λεγόμενα «εμπορικά», θα πάνε στα σκουπίδια. Γιατί εκεί είναι ουσιαστικά η θέση τους. Λέμε σήμερα για Ελληνική Μουσική, αλλά έχουμε αναρωτηθεί κατά πόσο η μουσική που ακούμε είναι Ελληνική, και όχι κάποια ξένη την οποία έχουν διασκευάσει οι «σύγχρονοι» μουσικοί – τραγουδοποιοί; Και βλέπω ότι όσο πάει, χάνεται ο φυσικός ήχος των μουσικών οργάνων. Πάει να αντικαταστεί από τον «ηλεκτρονικό», όπως και ο τρόπος σύνθεσης και ενορχήστρωσης. Αυτό βέβαια θα με πείραζε λιγότερο αν το αποτέλεσμα ήταν κάτι καλό και όχι ευκαιριακό όπως συμβαίνει στο 85% των μουσικών μας σήμερα. Το υπόλοιπο 15%, δεν έχει την προβολή που θα έπρεπε, ούτε τα δελτία τύπου από τις δισκογραφικές που θα έπρεπε. Και ενώ έχουμε μεγάλους πραγματικά μουσικούς δημιουργούς, ελάχιστοι είναι εκείνοι που είναι πλεον γνωστοί στο ευρύ κοινό. Ένα παράδειγμα, είναι και ο Γρηγόρης Τζιστούδης, που γνωρίσαμε σε παλαιότερο άρθρο. Ενώ λοιπόν η μουσική του έχει πραγματικά κατακτήσει την Ευρώπη, εδώ στην Ελλάδα ελάχιστοι τον ξέρουν! Και είναι πάρα πολλά ακόμα τα παραδείγματα σαν αυτό του Γρηγόρη. Και ακούω στα διάφορα ραδιόφωνα τους μουσικούς παραγωγούς να μιλούν για «καταξιωμένους» συνθέτες, στιχουργούς, ερμηνευτές, για «μεγάλες επιτυχίες», και αναρωτιέμαι αν όλοι αυτοί οι τίτλοι αναφέρονται στις μουσικές και τα τραγούδια κάποιας άλλης χώρας γιατί να αναφέρονται στα δικά μας αποκλείεται. Αν την κατάντια την χαρακτηρίζεις επιτυχία, τότε κάθε σχόλιο είναι περιττό. Την περασμένη εβδομάδα ήμουν σε μια συνάντηση δημοσιογράφων Ελλήνων και ξένων που το αντικείμενο τους είναι η μουσική, τα καλλιτεχνικά. Ντράπηκα πραγματικά όταν ένας Αυστριακός είπε ότι «προτιμούν να παραμείνουν στην έρευνα των δεκαετιών 50-80 της Ελληνικής Μουσικής, παρά να ασχοληθούν με τους σημερινούς «ατάλαντους» δημιουργούς». Αυτό (συνέχισε) είναι πλεον το τραγούδι της Ελλάδας; Κρίμα στην μεγάλη μουσική μας παράδοση, και στα ιερά τέρατα που έβγαλε η χώρα μας. Σίγουρα δεν θα περίμεναν αυτή την κατάληξη. Η Ευρώπη (συνέχισε πάλι) χρόνια τώρα μελετά όλα όσα αφορούν την μουσική και το τραγούδι μας, και βλέποντας το σύγχρονο Ελληνικό τραγούδι, το συγκρίνει με όλα τα παλιά καλά, και το απορρίπτει. Βέβαια μέσα σε αυτόν τον σωρό, ξεχωρίζει κάποιες πολύ καλές δουλειές οι οποίες όμως είναι σαν σταγόνα στον ωκεανό» Το ότι οι ξένοι γενικότερα ασχολούνται με την μουσική μας το έχω γράψει αμέτρητες φορές και το έχω πει στις εκπομπές μου στο ραδιόφωνο όπου και έτυχε να φιλοξενήσω φίλους από το εξωτερικό, οι οποίοι ξάφνιασαν όλους μας με τις γνώσεις τους γύρω από την μουσική μας ιστορία, γνώσεις που καλά καλά δεν έχουν ακόμα κι οι πιο εξειδικευμένοι σε μουσικά θέματα. Στον αντίποδα τώρα όλων αυτών, έχουμε την νεολαία μας, να γνωρίζει σε πολλές περιπτώσεις ελάχιστα ιστορικά στοιχεία, σε αντίθεση με όλα τα σουξέ, που ξέρει γι αυτά και την παραμικρή λεπτομέρεια. Ο Αυστριακός είπε και κάτι ακόμα πολύ σημαντικό στο οποίο συμφώνησαν σχεδόν όλοι. Θα έπρεπε να διδάσκεται στα διάφορα εκπαιδευτικά ιδρύματα η ιστορία και εξέλιξη της μουσικής μας, έτσι που να έχουν τη δυνατότητα όλοι να μάθουν, και να τους δοθεί η ευκαιρία να «ψάξουν» και να συγκρίνουν, υποχρεώνοντας έτσι όλους εκείνους που ουσιαστικά «κοροϊδεύουν» και εκμεταλλεύονται τη μουσική, η να γράψουν κάτι καλό, η να αποσυρθούν. Καλό θα ήταν να γινόταν κάτι τέτοιο, και ίσως μετά από πάρα πολλά χρόνια γίνει. Μέχρι τότε όμως, θα βομβαρδιζόμαστε καθημερινά από «εμπορικά» τραγούδια, και από διασκευασμένες μουσικές, ενώ στην έρημο αυτή, θα υπάρχουν κάποιες «οάσεις» καλού τραγουδιού, οι οποίες θα ξεδιψούν όσους θέλουν να ακούν κάτι καλό.

ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ (Αναδημοσίευση απο www.provoleas.gr)

Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο, καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο, το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή.

Απόσπασμα από την «Ασκητική» του Νίκου Καζαντζάκη
Ο Νίκος Καζαντζάκης (18/2/1883-20/10/1957) , υπήρξε ένας από τους πιο σημαντικούς, αλλά και πιο παρεξηγημένους Έλληνες συγγραφείς του 20ού αιώνα.
Κρητικής καταγωγής, είναι κυρίως γνωστός από τα έργα του «Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά» και «Ο Τελευταίος Πειρασμός».
Ο Καζαντζάκης είναι ο πιο πολυμεταφρασμένος σύγχρονος Έλληνας συγγραφέας.
Πολλά από τα έργα του παρουσιάστηκαν στο θέατρο και τον κινηματογράφο.
Έχει επίσης γίνει η πηγή έμπνευσης συνθετών όπως ο Σκαλκώτας, ο Μαρτινού, ο Χατζιδάκις και ο Θεοδωράκης.
Οι θεματικές των έργων του, ποικίλες.
Τα έργα του από Πεζά, έως Ποίηση, αποτελούνται από Πεζογραφήματα, Δοκίμια, Θεατρικά έργα, Ταξιδιωτική λογοτεχνία, Παιδική λογοτεχνία, Μεταφράζεις και Διασκευές.
Πολυγραφότατος καυτηριάζει την υποκρισία και περιγράφει την χαρά της ζωής.
Αναζητά όμως μέσα από όλα αυτά πάντοτε το βαθύτερο νόημα της ζωής.
Κορυφαία έργα του η Ασκητική και η Αναφορά στο Γκρέκο, όπου έγραφε για αυτή στο πρόλογο του βιβλίου:
«Η αναφορά μου στον Γκρέκο δεν είναι αυτοβιογραφία: η ζωή μου η προσωπική για μένα μονάχα έχει κάποια, πολύ σχετική αξία, για κανένα άλλον: η μόνη αξία που της αναγνωρίζω είναι ετούτη: ο αγώνας της να ανέβει από σκαλοπάτι σε σκαλοπάτι και να φθάσει όσο πιο αψηλά μπορούσαν να την πάνε η δύναμη της και το πείσμα - στην κορφή που αυθαίρετα ονομάτισα Κρητική ματιά.
Θα βρεις λοιπόν φίλε αναγνώστη, στις σελίδες ετούτες την κόκκινη γραμμή, καμωμένη από στάλες αίμα μου, που σημαδεύει την πορεία μου ανάμεσα στους ανθρώπους, στα πάθη και στις ιδέες.
Κάθε άνθρωπος άξιος να λέγεται γιος του ανθρώπου σηκώνει το σταυρό του κι ανεβαίνει το Γολγοθά του.
Πολλοί, οι πιό πολλοί φθάνουν στο πρώτο, στο δεύτερο σκαλοπάτι, λαχανιάζουν, σωριάζουνται στη μέση της πορείας και δε φθάνουν στη κορφή του Γολγοθά θέλω να πω στην κορφή του Γολγοθά θέλω να πω στην κορφή του χρέους τους να σταυρωθούν, ν αναστηθούν και να σώσουν την ψυχή τους.
Λιποψυχούν, φοβούνται να σταυρωθούν και δεν ξέρουν πως η σταύρωση είναι ο μόνος δρόμος της ανάστασης, άλλον δεν έχει.
Τέσσερα στάθηκαν τα αποφασιστικά σκαλοπάτια στο ανηφόρισμα μου, και το καθένα φέρνει ένα ιερό όνομα:
Χριστός, Βούδας, Λένιν, Οδυσσέας.
Αυτή την αιματερή πορεία μου, από τη μια από τις μεγάλες αυτές ψυχές στην άλλη, τώρα που ο ήλιος βασιλεύει, μάχουμαι στο Οδοιπορικό μου ετούτο να σημαδέψω.
Έναν άνθρωπο να ανεβαίνει με την ψυχή στο στόμα, το κακοτράχαλο βουνό της μοίρας του. Αλάκερη η ψυχή μου μια κραυγή κι όλο μου το Έργο, το σχόλιο στην κραυγή αυτή».

Εργογραφία (πρώτες αυτοτελείς εκδόσεις)

1- Πεζογραφία
Κάρμα Νιρβανή, Όφις και Κρίνο. Αθήνα, 1906.
Τόντα Ράμπα. Αθήνα, Δίφρος, 1956. (μετάφραση από τα γαλλικά Γιάννη Μαγκλή) Le jardin des Rochers. 1939. (και σε μετάφραση Παντελή Πρεβελάκη με τίτλο Ο Βραχόκηπος. Αθήνα, Εστία, 1960.
Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά. Αθήνα, Δημητράκος, 1946.
Ο Χριστός ξανασταυρώνεται. Αθήνα, Δίφρος, 1954.
Οι Αδερφοφάδες. Αθήνα, 1963.
Ο Καπετάν Μιχάλης. Αθήνα, Μαυρίδης, 1953.
Ο τελευταίος πειρασμός. Αθήνα, Δίφρος, 1955.
Ο Φτωχούλης του θεού. Αθήνα, Δίφρος, 1957.
Αναφορά στο Γκρέκο. Αθήνα, χ.ε., 1961.

2- .Δοκίμια
Ο Φρειδερίκος Νίτσε εν τη Φιλοσοφία του Δικαίου και της Πολιτείας. Ηράκλειο, Στ.Μ.Αλεξίου, 1909.
H.Bergson . Αθήνα, τυπ. Μαίσνερ και Καργαδούρη, 1912. Salvatores Dei•
Ασκητική. Αθήνα, 1927.
Ιστορία της Ρώσικης λογοτεχνίαςΑ΄. Αθήνα, Ελευθερουδάκης, 1930.
Ιστορία της Ρώσικης λογοτεχνίαςΒ΄. Αθήνα, Ελευθερουδάκης, 1930.
Συμπόσιο. Αθήνα, Ελένη Καζαντζάκη, 1971.

3- Θέατρο
Πέτρος Ψειλορείτης, Ο Πρωτομάστορας. Αθήνα, έκδοση των Παναθηναίων, 1910.
Νικηφόρος Φωκάς. Αθήνα, Στοχαστής,1927.
Χριστός. Αθήνα, Στοχαστής, 1928. Οδυσσέας. Αθήνα, Στοχαστής, 1928.
Νικηφόρος Φωκάς. Αθήνα, Πυρσός, 1939.
Μέλισσα. Αθήνα, 1939. (ανατύπωση από τη Νέα Εστία) Ιουλιανός.
Αθήνα, Ο Πιγκουΐνος, 1945.
Ο Καποδίστριας. Αθήνα, Νικ.Αλικιώτης, 1946.
Σόδομα και Γόμορρα. Αθήνα, 1949. (ανάτυπο από τη Νέα Εστία)

4 - Ταξιδιωτική λογοτεχνία
Τι είδα στη ΡουσίαΑ΄. Αθήνα, Στοχαστής, 1928.
Τι είδα στη ΡουσίαΒ΄ - Γ΄. Αθήνα, Στοχαστής, 1928.
ΤαξιδεύονταςΑ΄ • Ισπανία. Αθήνα, Πυρσός, 1956.
ΤαξιδεύονταςΒ΄ • Ιαπωνία - Κίνα. Αθήνα, Πυρσός, 1938.
ΤαξιδεύονταςΓ΄ • Αγγλία. Αθήνα, Πυρσός, 1941.
Ταξιδεύοντας• Ισπανία, Ιταλία, Αίγυπτος, Σινά. Αλεξάνδρεια, εκδ. βιβλιοπωλείου Σεράπειον, 1927.
Ταξιδεύοντας• Ιταλία, Αίγυπτος, Σινά, Ιερουσαλήμ, Κύπρος. Αθήνα, O Μοριάς, 1961.

5- Ποίηση
Οδύσσεια. Αθήνα, Πυρσός, 1938.
Τερτσίνες. Αθήνα, 1960.

6- Αλληλογραφία
Επιστολές προς τη Γαλάτεια. Αθήνα, Δίφρος, 1958.
Τετρακόσια γράμματα του Καζαντζάκη στον Πρεβελάκη. Αθήνα, Ελένη Καζαντζάκη, 1984. Ανέκδοτες επιστολές Καζαντζάκη • Από τα νεανικά έως τα ώριμά του χρόνια (1902-1956)• Με πρόλογο και σχόλια του Μηνά Δημάκη. Αθήνα, έκδοση του Μουσείου Νίκου Καζαντζάκη, 1979.
Το χρονικό μιας δημιουργίας • Ανέκδοτη αλληλογραφία Καζαντζάκη - Μαρτινού • Επιμέλεια Γιώργος Ανεμογιάννης. Βάρβαροι Κρήτης, έκδοση μουσείου Νίκου Καζαντζάκη, 1986.

7- Παιδική λογοτεχνία
Μέγας Αλέξανδρος. Αθήνα, Ελένη Καζαντζάκη, 1979.
Στα παλάτια της Κνωσού. Αθήνα, Ελένη Καζαντζάκη, 1981.

8- Μεταφράσεις
William James , Η θεωρία της Συγκινήσεως. Αθήνα, Φέξης, 1911.
Φρειδερίκου Νίτσε, Η γέννησις της τραγωδίας. Αθήνα, Φέξης, 1912. Φρειδερίκου Νίτσε,
Τάδε έφη Ζαρατούστρας. Αθήνα, Φέξης, 1913.
T.P. Eckermann, Συνομιλίαι Έκκερμανν με τον Γκαίτε. Αθήνα, Φέξης, 1913. C.A. Laisant,
Η Αγωγή επί τη βάσει της επιστήμης. Αθήνα, Φέξης, 1913.
Μ.Μαίτερλιγκ, Ο θησαυρός των ταπεινών. Αθήνα, Φέξης, 1913. Ch. Darwin,
Περί της γενέσεως των ειδών. Αθήνα, Φέξης, 1915. Louis Bόchner ,
Δύναμις και Ύλη. Αθήνα, Φέξης, 1915
H. Bergson, Το γέλιο. Αθήνα, Φέξης, 1915.
Ο Ηγεμόνας του Νικολό Μακιαβέλλι. Αθήνα, Γαλαξίας, 1961.
Johanes Joergensen, Ο Άγιος Φραγκίσκος της Ασίζης. Αθήνα, 1951.
Πλάτων, Αλκιβιάδης δεύτερος. Αθήνα, Φέξης, 1912.
Πλάτων, Ίων, Μίνως, Δημόδοκος, Σίσυφος, Κλειτοφών. Αθήνα, Φέξης, χ.χ. Όμηρος, Ιλιάδα. Αθήνα, 1955 (μετάφραση Ν.Καζαντζάκη - Ι.Θ.Κακριδή).
Όμηρος, Οδύσσεια. Αθήνα, 1965 (μετάφραση Ν.Καζαντζάκη - Ι.Θ.Κακριδή).
Δάντης, Η θεία Κωμωδία. Αθήνα, Κύκλος, 1934.

9- Διασκευές
Ιούλίος Βερν, Οι πειραταί του Αιγαίου. Αθήνα,Δημητράκος, 1931.
Ιούλιος Βερν, Περιπέτειες Κινέζου στην Κίνα. Αθήνα, Δημητράκος, 1931.
Ιούλιος Βερν, Η χώρα των αδαμάντων. Αθήνα, Δημητράκος, 1931.
Ιούλιος Βερν, Ο γύρος του κόσμου εις 80 μέρες. Αθήνα, Δημητράκος, 1931.
Ιούλιος Βερν, Η πλωτή πολιτεία. Αθήνα, Δημητράκος, 1942.
Ιούλιος Βερν, Από τον Καύκασο στο Πεκίνο. Αθήνα, Δημητράκος, 1942.
Ιούλιος Βερν, Μιχαήλ Στρογκώφ. Αθήνα, Δημητράκος, 1942.
Ιούλιος Βερν, Ροβήρος ο κατακτητής. Αθήνα, Δημητράκος, 1943.
Μπούλβερ - Λύττων, Οι τελευταίες ημέρες της Πομπηίας. Αθήνα, Ελευθερουδάκης, 1933. Μαίην Ρυντ, Οι νέοι Ροβινσώνες. Αθήνα, Νίκας και Σία, χ.χ. Μπήτσερ Στόου, Το καλύβι του Μπαρμπα Θωμά. Αθήνα, Ελευθερουδάκης, 193;
Μπόνσελς, Μάγια η Μέλισσα. Αθήνα, Ελευθερουδάκης, 1931.
Ντίκενς, Όλιβερ Τουίστ. Αθήνα, Ελευθερουδάκης [1933].
Ντωντέ, Το μικρούλικο. Αθήνα, Ελευθερουδάκης, 193;
Σουίφτ, Τα ταξίδια του Γκιούλιβερ. Αθήνα, Ελευθερουδάκης, 193;
Γκοπάλ - Μουκέρι, Ο ελέφας Καρί. Αθήνα, Ελευθερουδάκης, [1931].

10- Συγκεντρωτικές εκδόσεις Θέατρο•
Τραγωδίες με βυζαντινά θέματα. Αθήνα, Δίφρος, 1956.
Θέατρο• Τραγωδίες με διάφορα θέματα. Αθήνα, Δίφρος, 1956.
Ανέκδοτες επιστολές• Ο Νίκος Καζαντζάκης γράφει… Επιμέλεια – Εισαγωγή – Σχόλια Θανάσης Παπαθανασόπουλος. Βάρβαροι Ηρακλείου, έκδοση ιδρύματος Μουσείο Νίκου Καζαντζάκη, χ.χ. ( Για εκτενέστερα βιβλιογραφικά στοιχεία βλ. Κατσίμπαλης Κ.Γ., Βιβλιογραφία Ν.ΚαζαντζάκηΑʼ 1906-1948. Αθήνα, 1958 και Καλαμαράς Βασίλης Κ., « Νίκου Καζαντζάκη», Διαβάζω190, 27/4/1988, σ.99-105.



Η βιβλιογραφία του Ν Καζαντζάκη είναι από το http://book.culture.gr/)

Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΤΑΣΟΣ ΚΟΥΡΑΚΗΣ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΒΙΟΛΟΓΙΑΣ ΤΗΣ Γ! ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ

Άλλο ένα φαινόμενο που πέρασε στα «ψιλά» του τύπου.
Ο Τάσος Κουράκης, καθηγητής ιατρικής του Α.Π.Θ στο εργαστήριο βιολογίας-γενετικής, και υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ στην Α΄Θεσσαλονίκης έκανε με αφορμή την κυκλοφορία του νέου βιβλίου βιολογίας της Γ΄γυμνασίου την εξής δήλωση:

«Όσα δεν κατάφεραν οι πολυεθνικές των εταιρειών βιοτεχνολογίας με τον πακτωλό χρημάτων για τη διαφήμιση των "πλεονεκτημάτων" των μεταλλαγμένων τροφίμων, όσα δεν κατάφεραν οι πρεσβείες και η διπλωματία των ΗΠΑ για να πιεσθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση να συγκατανεύσει στην είσοδο γενετικά τροποποιημένων στο έδαφός της ενάντια στη θέληση εκατομμυρίων ανθρώπων, όσα δεν κατάφεραν οι πληρωμένοι επιστήμονες από την MONSATO και τις άλλες εταιρείες να μας πείσουν ότι με τα μεταλλαγμένα θα λύσουν το πρόβλημα της πείνας στον κόσμο, προσπάθησε να το καταφέρει το Υπουργείο Παιδείας στη χώρα μας, το οποίο στόχευσε μέσα από το βιβλίο βιολογίας της Γ΄γυμνασίου, να διαμορφώσει μια στάση αποδοχής της νέας γενιάς γύρω από τα γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα.

1.Στη σελίδα 124 του βιβλίου με δύο εικόνες τα λέει όλα: στη μία εικονίζονται ντομάτες υγιείς, ελκυστικές , κόκκινες, με την υπόδειξη ότι είναι γενετικά τροποποιημένες και στην άλλη ντομάτες μουχλιασμένες, ζαρωμένες και καφεκόκκινες, με την υπόδειξη ότι είναι μη γενετικά τροποποιημένες.
Το μήνυμα σαφές.
Όχι απλά μια υπεροχή των μεταλλαγμένων αλλά η μοναδική υγιής τροφή.
Οι φυσικές ντομάτες που καταναλώναμε τόσα χρόνια είναι για τη χωματερή.

2.Στην ίδια σελίδα πιο κάτω γράφει "…όταν καλλιεργούμε τέτοια φυτά (δηλαδή γενετικά τροποποιημένα), δεν χρειάζεται να κάνουμε χρήση παρασιτοκτόνων.
Η σοδειά μας δεν κινδυνεύει, το κόστος παραγωγής μειώνεται και το προϊόν φτάνει στον καταναλωτή σε χαμηλότερη τιμή".
Πάλι η υπεροχή των μεταλλαγμένων, λες και διαβάζουμε διαφημιστικό εταιρειών βιοτεχνολογίας χωρίς καμία αναφορά για την καταστροφή της χλωρίδας και πανίδας του γύρω περιβάλλοντος και την αύξηση της χρήσης φυτοφαρμάκων, με μοναδικό κερδισμένο τις εταιρείες παραγωγής μεταλλαγμένων φυτών.

3.Στη σελίδα 13 χωρίς να κατονομάζει ευθέως ότι μιλάει για γενετικά τροποποιημένα, αλλά τα υπονοεί με σαφήνεια, γράφει ότι "…οι νέες ποικιλίες καλαμποκιού και σταριού, που είναι ανθεκτικές σε διάφορα έντομα και μικροοργανισμούς, έχουν μεγαλύτερη απόδοση".
Τούτο είναι λάθος καθώς οι μεταλλαγμένες ποικιλίες δεν έχουν μεγαλύτερη απόδοση, ούτε προκύπτει από πουθενά.
Αυτό που προβάλλουν οι ίδιες οι εταιρείες, είναι το μικρότερο κόστος παραγωγής, εξαιτίας της μικρότερης κατανάλωσης ζιζανιοκτόνων και εντομοκτόνων (ακόμη και αυτό αμφισβητείται, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα)

4.Στην ίδια σελίδα λέει ότι τα τρόφιμα αυτά " …προσφέρονται λύσεις σε πολλά κοινωνικά προβλήματα, όπως αυτά του υποσιτισμού …" Είναι αδιανόητο σχολικό εγχειρίδιο να αναπαράγει τα επιχειρήματα προώθησης των εταιρειών, όταν γνωρίζουμε ότι το πρόβλημα της πείνας θα επιδεινωθεί, όπως και η εξάρτηση των αγροτών.

Όσον αφορά στο κεφάλαιο όπου αναπτύσσονται οι προβληματισμοί, είναι τόσο επιφανειακή και συνοπτική η προσέγγιση για την ενδεχόμενη διατάραξη της ισορροπίας του περιβάλλοντος, που αναφέρεται μόνο και μόνο για να δείξει «το αμερόληπτον » του πράγματος.

Η όλη προσέγγιση είναι μια μεθοδευμένη προσπάθεια να διαμορφωθεί μια νέα μεταλλαγμένη γενιά που θα καταναλώνει οτιδήποτε αποφασίζουν οι πολυεθνικές της διατροφής .

Οι ευθύνες της κυβέρνησης και του υπουργείου παιδείας είναι τεράστιες , γιατί δεν πρόκειται περί αβλεψίας και λάθους, αλλά για συνειδητή εφαρμογή υπερατλαντικών οδηγιών.

Τάσος Κουράκης

Καθηγητής ιατρικής Α.Π.Θ.

Εργαστήριο Βιολογίας – Γενετικής

ΟΤΑΝ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ

Στην Ελλάδα, όταν έρχονται τα σύννεφα, μας πιάνει πανικός. Και μιλώ για τα σύννεφα του καιρού, όχι τα άλλα, τα πολιτικά. Παλιά, ο κόσμος όταν έβλεπε τον καιρό να συννεφιάζει ήξερε ότι η βροχή που θα ερχόταν θα πότιζε τις καλλιέργειες, θα μαλάκωνε το χώμα για να οργώσουν οι αγρότες, και θα μας έδινε το νερό που θα πιούμε Αυτά τα απλά, συνεβαιναν παλιά. Τότε που δεν είχαμε «προοδεύσει» τόσο, που δεν είχαμε μεταμορφώσει σε τσιμεντουπόλεις τα χωριά και τα δάση της χώρας. Τότε, που ΑΚΟΜΑ είχαμε τις ΕΠΟΧΕΣ, και τις καταλαβαίναμε. Άνοιξη, καλοκαίρι, φθινόπωρο, χειμώνα. Τότε που ήταν όλα πιο απλά, και που ο κόσμος περίμενε, ήθελε τα όποια καιρικά φαινόμενα. Ας αφήσουμε όμως το τότε, και να έρθουμε στο σήμερα, στο τώρα. Όπως είπα ήδη, όταν βλέπουμε να συννεφιάζει σήμερα, είτε σε πόλη είμαστε, είτε σε χωριό, είτε έχει εκεί κοντά καμένο δάσος είτε όχι, μας πιάνει ο πανικός της πλημμύρας. Κάνοντας έναν πρόχειρο απολογισμό των λόγων που έχουμε αυτά τα φαινόμενα, βλέπω ότι η ύπαρξη του ανθρώπινου χεριού, έχει κάνει «καλή» δουλειά. Βάλαμε δηλαδή τα χεράκια μας και βγάλαμε τα ματάκια μας. Στις περισσότερες περιοχές λοιπόν (για να δούμε κάποιες λεπτομέρειες), τα φρεάτια ομβριων είναι βουλωμένα. Αλλού, δεν υπάρχουν καθόλου. Αντιπλημμυρικά έργα υπάρχουν μεν, αλλά είτε είναι πρόχειρα, είτε είναι ΛΑΘΟΣ, και έτσι δεν κάνουν δουλειά. Οι διάφοροι «φορείς» περιμένουν να έρθει το κακό, και ΜΕΤΑ να λάβουν τα όποια μέτρα. Έχω δει πολλές περιοχές όπου σε μια καταρρακτώδη βροχή, οι πλατείες τους για πολλοστή φορά θα μεταμορφωθούν σε ποτάμια. Έχω δει πολλές περιοχές, που το καμένο δάσος θα κατεβάσει ολόκληρο βουνό σε αυτές σε περίπτωση καταρρακτώδους βροχής. Και σε αυτές τις περιοχές έχουν γίνει αντιπλημμυρικά έργα μόνο που δεν δίνουν το «αίσθημα ασφάλειας» στον κόσμο. Και όταν εκδηλώνονται τα όποια φαινόμενα, βλέπουμε όλες εκείνες τις εικόνες που μας κάνουν να σταυροκοπιόμαστε, και να λέμε «ευτυχώς που δεν είμαι στη θέση αυτών των ανθρώπων». Και γίνονται «συσκέψεις» επί συσκέψεων των φορέων για την αντιμετώπιση των όποιων «ακραίων» φαινομενων, συσκέψεις από τις οποίες οι περισσότεροι άμεσα ενδιαφερόμενοι πάντα απουσιάζουν. Ο φόβος μας ο μεγάλος κάθε φορά που έρχονται τα σύννεφα, είναι οι πλημμύρες, κι όμως, ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΤΙΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΟΥΜΕ. Στηριζόμαστε στην ….. πυροσβεστική, αλλά όταν έρθει η ώρα της είναι ήδη πολύ αργά γιατί επεμβαίνει για αντλήσεις υδάτων μόνο. Δεν είναι δουλειά της να καθαρίζει τα φρεάτια και τι σχάρες από τα σκουπίδια, δουλειά που είναι καθαρά των δήμων. Και έρχονται τα σύννεφα που θα φέρουν βροχή, η ακόμα χειρότερα, χιόνι. Εδώ και αν είμαστε σε κατάσταση πανικού. Οι περισσότεροι πολίτες αυτής της χώρας, δεν έχουν μάθει ακόμα πώς να αντιμετωπίσουν το καιρικό αυτό φαινόμενο. Σε αυτό έχει βοηθήσει και το κράτος, το οποίο «ΕΠΙΛΕΓΕΙ» που θα δώσει περισσότερο βάρος στην πρόληψη και αντιμετώπιση του χιονιού. Έτσι, βλέπουμε περιοχές αποκλεισμένες από τα χιόνια, χωρίς ΟΥΤΕ ΕΝΑ αποχιονιστικο μηχάνημα και άλλες περιοχές να έχουν ολόκληρο στόλο. Βλέπουμε το κράτος να κάνει «οικονομία» και να μη φροντίζει να προμηθευτεί τα κατάλληλα μηχανήματα. Και έρχονται διαρκώς τα σύννεφα. Βροχή; Χαλάζι; Χιόνι; Κάτι θα φέρουν, για λίγο η για πολύ, και θα δοκιμάσουν για ακόμα μια φορά την οργάνωση μας για να τα αντιμετωπίσουμε.

ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ-ΑΝΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ

Έχει καταντήσει ουτοπία στη χώρα μας να αναφερόμαστε σε πάσης μορφής «ασφάλεια». Από κοινωνική μέχρι και την πραγματική, εκείνη που κάθε κράτος υποχρεούται να παρέχει στους πολίτες του. Στη χώρα μας, όταν μιλάμε για το «ασφαλιστικό», κατευθείαν το μυαλό μας πάει σε κινητοποιήσεις (είναι της μόδας τα τελευταία χρόνια) και αυτό για τον απλούστατο λογο ότι ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ κυβέρνηση δεν ασχολήθηκε σοβαρά με αυτό, και το τεράστιο πρόβλημα, παραμένει. Δεν έχει λυθεί, και πολύ φοβάμαι ότι δεν πρόκειται να λυθεί. Θέλετε γιατί οι πολιτικοι δεν είναι ικανοί να λύσουν το πρόβλημα; Θέλετε γιατί σκόπιμα αποφεύγουν να το λύσουν; Πολλοί θα πουν ότι «πως περιμένουμε να καταλάβουν το πρόβλημα και να το λύσουν άνθρωποι που δεν έχουν δουλέψει στη ζωή τους»; Εδώ να πω ότι η πραγματικότητα σε μεγάλο ποσοστό είναι αυτή δυστυχώς. Το «ασφαλιστικό» στην Ελλάδα είναι κανονική κοροϊδία, και οι όποιες μέχρι τώρα απόπειρες για να λυθεί το πρόβλημα αυτό, αποδειχτήκαν πειράματα σε βάρος των εργαζομένων. Είμαστε επίσης η χώρα, που ΑΛΛΕΣ αποφάσεις παίρνουμε για τους ασφαλισμένους στον δημόσιο, και άλλες στον ιδιωτικό τομέα. Ασφαλισμένοι «δυο ταχυτήτων», και πολύ περισσοτέρων κατά πολλούς. Το ασφαλιστικό στην «σύγχρονη» κατά τα άλλα εποχή μας, είναι ένα θέμα που «καίει», και ΚΑΝΕΙΣ δε θέλει να ρισκάρει το όποιο πολιτικό κόστος. Σκέφτονται το πολιτικό κόστος, και δεν σκέφτονται το ανθρώπινο. ΟΛΕΣ οι κυβερνήσεις μη θέλοντας να θίξουν τα όποια συμφέροντα εκείνων που τις στηρίζουν οικονομικά, φροντίζουν και λαμβάνουν «ημίμετρα» σε βάρος των εργαζομένων. Έχουμε δει όλα αυτά τα χρόνια, τα διάφορα ασφαλιστικά ταμεία καθημερινά να χρεώνονται όλο και περισσότερο. Ακούσαμε για πρώτη φορά περί «συγχώνευσης» των ταμείων αν θυμάμαι καλά τη δεκαετία του 80. Είδαμε ταμεία που από καλύτερα που ήταν, κατάντησαν χειρότερα. Δεν ήταν χρεωμένα, και χρεωθήκαν. Οι όποιες «παροχές» προς τους ασφαλισμένους μόνο παροχές δεν είναι, αφού τους αναγκάζουν να πληρώνουν. Και αποφάσισε λέει η κυβέρνηση να «ανοίξει» το ασφαλιστικό, και κάλεσε τους φορείς, τα συνδικάτα, σε διάλογο, αλλά άκρη δεν βγήκε, και ούτε πρόκειται να βγει. Από την άλλη οι ευρωπαίοι πιέζουν τη χώρα μας για σαρωτικές αλλαγές, σε όλους τους τομείς, αλλαγές όμως οι οποίες δεν μας συμφέρουν. Και πώς να μας συμφέρουν όταν πάμε από το κακό στο χειρότερο, όταν είμαστε μαθημένοι στα «δικά μας σχέδια»; Και το κακό είναι τα αποτελέσματα από του όποιους σχεδιασμούς, ελληνικούς και ευρωπαϊκούς, παλιούς και νέους, τα πληρώνουμε όλοι εμείς. Πολλοί μιλούν για «παγίδες» στο ασφαλιστικό. Δεν λένε όμως ΠΟΙΟΙ έστησαν και γιατί αυτές τις παγίδες, και μετέτρεψαν σε «απροστάτευτα θηράματα» όλους τους ασφαλισμένους. Και ακούμε να λέγονται πολλά για αλλαγές στις κατηγορίες ενσήμων, αλλαγές γενικότερα οι οποίες έτσι και γίνουν θίγουν το μεγαλύτερο ποσοστό των ασφαλισμένων στη χώρα. Κατά τα άλλα μιλάμε ακόμα για το ασφαλιστικό στη χώρα μας. ΠΟΙΟ ασφαλιστικό όμως; Το ασφαλιστικό «κουρελού» όπως το κατάντησαν τα τελευταία 30 χρόνια, και πάνε τώρα για ακόμα μια φορά να το «μπαλώσουν» κακήν κακώς καταδικάζοντας τους ασφαλισμένους για ακόμα μια φορά σε πλήρη ανασφάλεια; Για ΠΟΙΟ ασφαλιστικό μιλάμε; Για το ασφαλιστικό της «Ψωροκώσταινας», η το ασφαλιστικό της «μεγάλης» Ευρώπης, που δεν έχει ιδέα για το Ελληνικό ΜΠΑΧΑΛΟ; Και είπαν και για τα «όρια» ηλικίας, τα οποία μας θέλουν σαν Είλωτες να δουλεύουμε μια ζωή, για να πληρώνουμε αυτό το παμφάγο κράτος. Και πληρώνουμε, πληρώνουμε συνέχεια. Πληρώνουμε για να έχουμε … ασφάλιση, μόνο που όταν έρχεται η ώρα να πληρώσουν οι ασφαλιστικοί φορείς εμάς, βλέπουμε ότι αν δεν βάλουμε και πάλι το χέρι στην τσέπη, θα πάμε σαν τα σκυλιά στο αμπέλι.

«ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΤΙΜΩΝ»

Μετά από πολυετή «σκλαβιά», μετά από τον αφόρητο «ζυγό» των εκάστοτε κυβερνητικών πολιτικών, οι «τιμές» έκαναν την επανάσταση τους. Οι «μάχες», αναμένεται να τελειώσουν από 1/1/2008, και επιτέλους, οι τιμές θα αναπνεύσουν τον αέρα της ελευθερίας τους. Σαν πολεμικό ανακοινωθέν δεν μοιάζει; Και είναι «πολεμικό», αφού ο «εχθρικός στρατός» απέναντι στις τιμές είμαστε όλοι εμείς. Τα μάθατε ε; Πάμε για νέες αυξήσεις. Όχι βέβαια στους μισθούς. Που τέτοια τύχη! Νέες αυξήσεις αναμένονται στα τιμολόγια της ΔΕΗ, του ΟΤΕ, και των άλλων ΔΕΚΟ, που μόνο οργανισμοί «κοινής ωφέλειας» δεν είναι. Μάλλον σε «νόμιμη μαφία» φέρουν, σε ….. Νταβατζήδες. Και μετά από καιρό, μάθαμε νέα και για έναν ακόμα παλιό μας φίλο, που λέγεται ΠΛΗΘΩΡΙΣΜΟΣ. Ανεβαίνει λέει ο πληθωρισμός. Γιατί ρε να πάρει σ’ αυτή τη χώρα δεν ανεβαίνει τίποτα καλό; Όλα τα στραβά και ανάποδα, όλα τα αρνητικά μόνο ανεβαίνουν, και το μόνο που έχει μόνιμη πτώση είναι το ηθικό μας. Είμαστε η χωρά των ΧΡΕΩΜΕΝΩΝ για τα υπόλοιπα 800 χρόνια. Οι περισσότεροι δεν το πήραν χαμπάρι ακόμα, αλλά όταν το πάρουν προβλέπονται λιποθυμίες. Λες και έπεσαν πάνω από την Ελλάδα οι «επτά πληγές του Φαραώ». Θα ανεβεί το ρεύμα. Πόσο δηλαδή θα πάει; Οι τιμές θα απελευθερωθούν, αλλά εμείς όλοι θα καταλήξουμε η στην φυλακή, η μετανάστες. Αναρωτιέμαι πως θα τα φέρουμε βόλτα με τους μισθούς και τις συντάξεις της πείνας. Προχθές μίλησα με ένα γνωστό μου και ο άνθρωπος είχε πανικοβληθει από την ακρίβεια που επικρατεί. «85 ευρώ για απορρυπαντικά, χαρτικά, και κάτι άλλα απαραίτητα για το σπίτι (μου είπε.) Που θα πάει αυτή η κατάσταση; Δουλεύω και εγώ και η γυναικά μου, μπαίνουν σχεδόν δυο χιλιάρικα στο σπίτι, και πάλι ζοριζόμαστε. Φαντάσου εκείνους που πρέπει να τα βγάλουν πέρα με 700 και 800 ευρώ». Δεν είναι όμως θέμα «φαντασίας». Είναι η ωμή πραγματικότητα. Από πολύ καιρό έχει πιάσει «φαγούρα» τα αφεντικά της ΔΕΗ και του ΟΤΕ, και έχουν ήδη αυξήσει τις χρεώσεις τους. Τώρα πάλι ετοιμάζονται για νέες αυξήσεις. Καθημερινά βλέπουμε ότι οι υποσχέσεις της κυβέρνησης ήταν μια «φούσκα» και τίποτα παραπάνω. Όλο και περισσότεροι λένε χαρακτηριστικά ότι «πάει μας έκαψαν οι μεταρρυθμίσεις». Και δεν μπορώ να καταλάβω κάτι! Πως βγαίνουν και ζητούν την εμπιστοσύνη του λαού, όταν την ίδια στιγμή το άσπρο το λένε μαύρο; Βέβαια δεν φταίνε αυτοί. Φταίμε όλοι εμείς που τους ψηφίζουμε, γιατί μόνοι τους δεν βγαίνουν. Ξέρουν ρε παιδί μου, ότι κάθε τέσσερα χρόνια, τα κοροΐδα του «παραβαν» θα τους ξαναψηφίσουν. Αναρωτιέμαι πραγματικά, αν όποτε μπαίνουμε μέσα στα παραβάν για να ψηφίσουμε, ξεχνάμε για πιο λογο μπήκαμε, και λέμε «τώρα που δε με βλέπει κανείς, ας κάνω την μ…..α». Δεν εξηγείται ρε παιδιά αυτό που γίνεται. Ξέρουμε ότι μας κοροϊδεύουν, ότι δεν θα κάνουν τίποτα από όσα υπόσχονται, ότι θα μας ταράξουν στη φορολογία και στην ακρίβεια, και εμείς τους ξαναψηφίζουμε! Σου λένε λοιπόν, «αφού μετά από τόσα που τους κάνουμε μας ψηφίζουν, καντους και άλλα. Πάλι θα μας ψηφίσουν». Και πάρε αυξήσεις σε όλα, πάρε απελευθέρωση των τιμών, και αύριο πάλι θα δανειστείς για να ψωνίσεις να φας, γιατί από την ημέρα που θα πάρεις τον μισθό σου, σε δέκα μέρες θα είσαι άφραγκος.

ΠΕΡΙ ΑΝΑΛΥΤΩΝ ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΑ!

Είχαμε τις προαλες το επεισόδιο στα Ζωνιανά, και εκτός όλων όσων ακουστήκαν και είδαμε και στα κανάλια, είχαμε και τους «αναλυτές» στα κανάλια να αναλύουν το θέμα της οπλοκατοχης και οπλοχρησίας στην Κρήτη.. Τι μαντινάδες ακούσαμε, τι αμπελοφιλοσοφίες και το μεγάλο θέμα στο τέλος; ΠΟΤΕ βγήκαν οι μαντινάδες που σατιρίζουν τους ειδικούς φρουρούς και την αστυνομία. Γεια σου Γιάννη, κουκιά σπέρνω. Σ’ αυτή τη χώρα, μου φαίνεται ότι πρέπει άμεσα να βρεθεί ένας χριστιανός να μας βαρέσει ΟΛΟΥΣ καμιά ένεση, μπας και συνέλθουμε, και σοβαρευτούμε επιτέλους. Το ότι επικρατεί ένα χάος σε πολλές περιοχές στην Κρήτη, αλλά και στην υπόλοιπη χώρα, είναι γνωστό, και δεν είναι κάτι καινούργιο. Έχουμε ακούσει, και έχει αποδειχτεί σε μεγάλο βαθμό ότι τα περισσότερα σπίτια στην μεγαλόνησο έχουν το δικό τους οπλοστάσιο. Εκτός από την Κρήτη, είναι και πάρα πολλές άλλες περιοχές που σε αστυνομικές επιχειρήσεις βρεθήκαν όπλα, εκρηκτικά, ναρκωτικά, και όλα τα «αξεσουάρ» της εποχής μας και των σύγχρονων παρανόμων, οι οποίοι είναι πιο άρτια εξοπλισμένοι από τις διωκτικές αρχές, και με τον ένα η τον άλλο τρόπο είναι πάντα πολύ πιο μπροστά από αυτές. Αυτό είναι κάτι που δε μπορεί κανείς να το διαψεύσει. Το να βγαίνουν όμως στα κανάλια ορισμένοι μαϊντανοί και να προσπαθούν να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις, αυτό είναι πέρα από κάθε λογική. Λέει ο ένας. «Στην Κρήτη όλοι έχουν όπλα, γιατί είναι έτσι το έθιμο το οποίο κρατά από την Τουρκοκρατία ακόμα, και δεν τα χρησιμοποιούν παρά μόνο για «μπαλωθιές» σε γλεντια. Τώρα βέβαια, υπάρχουν και κάποιοι κακοποιοί όπως σε όλη την Ελλάδα οι οποίοι κάνουν όλα αυτά τα έκτροπα. Δεν θα χαρακτηρίσουμε κακοποιούς εξαιτίας κάποιων λίγων όλους τους Κρητικούς και όλους τους Έλληνες». Ωραία, τετράγωνη λογική. Στην Ελλάδα του 2007,οι «κατσαπλιάδες» κάνουν ότι θέλουν, και ούτε η αστυνομία δεν τολμά να κάνει κάτι και πώς να κάνει όταν μέσα στο παιχνίδι είναι μπλεγμένοι πολιτικοι, ανώτατοι αξιωματικοί και ένα σωρό άλλοι. Αντί να αναλύουν το πώς και το γιατί για τα όπλα, θα έπρεπε να ψάξουν πως ολόκληρα χωριά έχουν σαν κυριες καλλιέργειες το χασισι το οποίο μάλιστα το κάνουν εξαγωγή στην Ευρώπη (ελληνικό επιχειρηματικό δαιμόνιο), πως εμφανίζονται «φτωχοί» με βίλες, πανάκριβα αυτοκίνητα, και καταθέσεις πολλών χιλιάδων ευρώ, γιατί έχουν μετατραπεί περιοχές ολόκληρες σε «Φαρ ουέστ», και πολλά άλλα ΓΙΑΤΙ. Το βασικότερο όμως που θα έπρεπε να ψάξουν και να «αναλύσουν», είναι ΠΟΙΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΚΑΛΥΠΤΟΥΝ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΝΟΜΟΥΣ. Το ψάρι λέει ο λαός βρωμάει από το κεφάλι. Δεν είναι δυνατόν να έχουμε «εσωτερικές επαναστάσεις» η παρανομία να είναι στο ζενίθ, και να μην αντιμετωπίζεται. ΟΛΕΣ οι μέχρι τώρα κυβερνήσεις δεν έκαναν τίποτα όχι μόνο για την Κρήτη, αλλά και για όλη τη χώρα. Το μαύρο χρήμα από το εμπόριο όπλων και ναρκωτικών βολεύει πολλούς, τους «φτιάχνει» οικονομικά, και δεν λογαριάζουν τις απώλειες σε ζωες προκειμένου να μη χάσουν την προμήθεια τους. Αυτό το βόλεμα έστειλε και σαν πρόβατα στη σφαγή τους ειδικούς φρουρούς, και πόσους ακόμα για τους οποίους δεν έχουμε μάθει. «Κράτος εν Κράτει» τα Ζωνιανά, αλλά οι αναλυτές αναρωτηθήκαν πόσα ακόμα τέτοια κράτη έχουμε, τα οποία έχουν τους δικούς τους νόμους και κώδικες; Και κάθε φορά, μια μικρή μερίδα ατόμων καταφέρνει να ρεζιλέψει ένα κράτος, είτε αυτή η μερίδα ατόμων είναι από την Κρήτη, είτε είναι οι λεγόμενοι «αναρχικοί», είτε οτιδήποτε άλλο. Το αποτέλεσμα είναι πάντα το ίδιο, και επαναλαμβάνω, βολεύει πολλούς. Αυτά τα λίγα ας ψάξουν οι «αναλυτές», και όχι το πότε βρήκαν οι μαντινάδες, και άλλα άσχετα που λένε στα κανάλια.

ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ «ΚΑΜΕΡΕΣ»

Και αποφάσισαν λέει να βάλουν κάμερες, προκειμένου (λέει) να γίνεται αυτό το πώς το λένε οι μορφωμένοι και νομικά καταρτισμένοι «έλεγχος έκτροπων». Τώρα αλλιώς το είπαν, αλλά σε ελεύθερη μετάφραση δική μου, αυτό σημαίνει. Ελλάδα η χώρα των «ταλέντων». Ζήλεψαν ρε παιδί μου τις τηλεοπτικές παραγωγές και είπαν να τις κάνουν «δημόσιες». Οπότε τώρα θα έχουμε τον νέο «big brother», και μάλιστα «ανοιχτού τύπου». Παγκόσμια πατέντα. Τώρα, ο κάθε Έλληνας, η κάθε Ελληνίδα, θα μπορεί να επιδεικνύει το ταλέντο του, το οποίο αφού περάσει από την ειδική «επιτροπή» (εισαγγελία, υπουργείο εσωτερικών, ΕΥΠ, αστυνομία, και λιμεναρχείο Κοζάνης) είτε που θα μείνει στην ελευθερία, είτε που θα καταλήξει σε κάποιο «ευαγές» ίδρυμα. Και εγώ έλεγα γιατί ξαφνικά ανέβηκε η κίνηση στα μαγαζιά με ρούχα παπούτσια και κοσμήματα. Ε δε μπορείς να βγεις στην τηλεόραση σαν λέτσος! Πρέπει να είσαι σωστά ντυμένος και μακιγιαρισμένος, για να μην καίγεσαι στα πλάνα. Πρέπει να πούμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στους αρμόδιους για την απόφαση αυτή, διότι έτσι πλεον δίνεται η δυνατότητα στον καθένα να γίνει πρωταγωνιστής, χωρίς κληρώσεις και άλλες αηδίες οι οποίες γινόταν στους ιδιωτικούς τηλεοπτικούς σταθμούς. Δεν μπορώ να καταλάβω πάντως ορισμένους οπισθοδρομικούς οι οποίοι δεν θέλουν τις κάμερες, και μιλούν για «φακέλωμα» και καταπάτηση των ελευθεριών! Καλά βρε αχάριστοι Έλληνες, εδώ το κράτος που δεν έχει λεφτά κάνει ένα σωρό έξοδα για την κάθε τηλεοπτική, ψωναρα, σας κάνει «πρωταγωνιστές», και εσείς δεν θέλετε τις κάμερες, και μιλάτε για φακέλωμα; Θα πέσει φωτιά να σας κάψει. Τι σχέση έχει το φακέλωμα βρε ανιστόρητοι με τις κάμερες; Καμιά απολύτως. Βλέπετε εσείς κανένα ντοσιέ, κανέναν φάκελο; Όχι. Πως θα μας φακελώσουν στις κάμερες ε;. Ξέρετε βρε παλιοέλληνες πόσο θα κοστίσουν οι κάμερες, και όχι μόνο η αγορά τους, αλλά και η «εκπαίδευση» των χειριστών τους, και η εγκατάσταση; Ξέρετε πόσο θα κοστίσουν τα «βαν» των εξωτερικών μεταδόσεων, και τα μικρόφωνα που σε ακούν από απόσταση; Και μόνο τέτοια μικρόφωνα που χρησιμοποιούν και κάνουν τα πλάνα πιο «φυσικά», δεν σε αγχώνουν ότι σε παίρνει εκείνη την ώρα κάμερα, θα έπρεπε να σας κάνουν να χοροπηδάτε από χαρά. Και εσείς έχετε το θράσος και μιλάτε για φακέλωμα; Ποιο κράτος θα έκανε όλα αυτά για τους πολίτες του; Τώρα εντάξει, θα τραβούν και κανέναν αναρχικό που τα σπάει και τα καίει, αλλά αυτό ΜΟΝΟ σε εξαιρετικές περιπτώσεις. Και βγαίνει και ο άλλος και λέει ότι δεν θέλει να τον τραβάει η κάμερα όταν είναι στο αμάξι με κάποιον γιατί θα ξερόυν τις κινήσεις του, και αυτό είναι λέει «Ευαίσθητο Προσωπικό Δεδομένο». Ρε άντε τσάπισε τις μπάμιες σου από κει που μου έμαθες και τα προσωπικά δεδομένα. Εδώ μίλησε ο Εισαγγελέας. Δεν ξέρει αυτός, και ξέρεις βρε χάπατο εσύ; Αντί να λες ευχαριστώ που θα συμμετάσχεις στην μεγαλύτερη κινηματογραφική Κρατική παραγωγή (τύφλα ναχει το Μπέν Χούρ δηλαδή) τζάμπα (σε άλλες χώρες πληρώνουν με έκτακτες εισφορές), εσύ βρε διαμαρτύρεσαι και είσαι αρνητικός; Θα πέσει φωτιά να σε κάψει, και όχι τίποτα άλλο, αλλά υπάρχει φόβος να κάψει και τα πανάκριβα «σκηνικά». Αντί να ετοιμαστείς και να φορέσεις την πιο καλή σου φάτσα (αν δεν έχεις καλή κάθε Πέμπτη έχει σφαγείο όλο και κάτι θα βρεις) και να ετοιμαστείς για «γκρο πλαν», μου το παίζεις και καλά «αγωνιστής δικαιωμάτων»; Άμα δε σου αρέσει ρε φίλε, άλλαξε χώρα. Αλλά ξέρω γιατί είσαστε αντιδραστικοί κάποιοι. Θέλατε για σκηνοθέτη τον Αγγελόπουλο η τον Βιντιάδη. Λυπάμαι αλλά κάτι τέτοιο δεν γίνεται, καθότι την σκηνοθεσία την ανέλαβε το Υπουργείο Εσωτερικών. Έλληνιδες και Έλληνες, καλά «πλάνα».

Η ΚΥΡΙΑ ΤΟΥ ΣΟΥΠΕΡ ΜΑΡΚΕΤ

Σάββατο πρωί, και μετά τον καφέ ξεκίνησα για το σούπερ μάρκετ για τα καθιερωμένα ψώνια. Στη διαδρομή σκεφτόμουν τι τιμές θα αντικρύσω πάλι στα ράφια. Θα ήταν οι ίδιες με της δευτέρας, η θα είχαν ανεβεί κι άλλο; Τον τελευταίο καιρό η ακρίβεια δεν περιγράφεται. Αφού όποτε πάω στο σούπερ μάρκετ βλέπω γυναίκες έντρομες να αφήνουν πίσω στο ράφι το προϊόν που ήθελαν να αγοράσουν, λες και η επαφή με αυτό τους έκαψε το χέρι. Ρε που καταντήσαμε. Έφτασα λοιπόν, και πριν βγω από το αυτοκίνητο, πήρα ένα υπογλώσσιο καλού κακού, όχι τίποτα άλλο, αλλά είμαι και σε επικίνδυνη ηλικία. Μόλις μπήκα, κοντοστάθηκα, και έριξα μια ματιά στα ταμεία, και σε τι είχε αγοράσει ο καθένας. Ε ρε περασμένα μεγαλεία, και διηγοντας τα να κλαις. Που είναι οι εποχές που ο καθένας ψώνιζε δυο καρότσια πράγματα, χρήσιμα και άχρηστα. Τώρα, ούτε το καλαθάκι δεν παίρνουν, και αν το παίρνουν δεν το γεμίζουν! Είδα λοιπόν, άλλος να έχει πάρει ένα γάλα, και Κανά δυο άλλα ψιλοπράγματα, άλλος να ψάχνει ακόμα και το πεντάλεπτο…. Είδα και κάτι νούμερα στα καντράν των ταμειακών, που με έκοψε κρύος ιδρώτας. Ευτυχώς είχα πάρει υπογλώσσιο. Αποφάσισα να προχωρήσω επιτέλους, για να πάρω ότι χρειαζόμουν. Μπροστά μου ήταν μια κυρία με ένα καρότσι τεράστιο, το οποίο είχε μέσα ήδη κάμποσα πράγματα. ¨Ορέ (σκέφτηκα) έτσι και γεμίσει τούτη η «νταλίκα», δεν θα της φτάνουν τέσσερα κατοστάρικα για να πληρώσει. Συνέχισα, και ξανασυναντήθηκα με την κυρία αυτή στον επόμενο «διάδρομο», και παραξενεύτηκα με την ταχύτητα που ανέβαινε η στάθμη του καροτσιού! Τι στο καλό, με «φορτωτή» ψωνίζει; Ταυτόχρονα, είδα και ένα «σημάδι φτώχειας» επάνω της, είδα δυο «μονόπετρα» σαν κοτρόνες και τότε κατάλαβα. Φτώχεια καταραμένη και των γονέων. Τέλος πάντων, έκανα τα ψώνια μου, πήγα γρήγορα τα πράγματα στο αυτοκίνητο, και γύρισα πίσω, έτσι από περιέργεια για να δω την «λυπητερή» που θα πλήρωνε η κυρία, και τι ψώνισε. Περίμενα που λέτε και σε λίγο εμφανίστηκε ένα καρότσι που θύμιζε πιο πολύ φορτηγό ανατρεπόμενο με σηκωμένα τα «παραπέτα», ξεχειλισμένο. Από πίσω η κυρία ίσα που φαινόταν. Το σαγόνι μου κόντεψε να χτυπήσει στο πάτωμα. Τόσο απότομα άνοιξε το στόμα μου. Πω πω, η χαρά της ταμειακής ήταν η κυρία αυτή. Αλλά νέα έκπληξη με περίμενε, διότι η κυρία δεν ήταν μόνη. Ένα δεύτερο «καρότσι» το ίδιο γεμάτο ηρθε και παρκάρισε δίπλα στο πρώτο, σπρωγμένο από έναν κύριο που μάλλον ο σύζυγος της θα ήταν, η ο οδηγός του «φωρτοταξι» που θα τα κουβαλούσε όλα αυτά. Και άρχισε το πανηγύρι, δηλαδή άρχισαν να αραδιάζουν τα πράγματα για να τα χτυπήσει η ταμίας. Έχουμε και λέμε. Σερβιέτες (με το συμπάθιο), ζυμαρικά, γάλατα εβαπορέ, διάφορες συσκευασίες από τα ψυγεία (τυροκομικά αλλαντικά, κλπ) καμιά σαρανταριά κουτιά σκυλοτροφές και άλλα τόσα γατοτροφες, σαμπουάν, κορεατικά, αφρόλουτρα, κάτι κρεμες ενυδατικες, μπουκάλια ουίσκι, μπύρες, χαρτικά, κάτι κολόνιες, φρούτα και λαχανικά, απορρυπαντικά, μπισκότα, κατεψυγμένες πίτες, πίτσες, συκωτάκια πουλιών, ψαρικά, και ένα σωρό άλλα σε άγνωστες για μένα συσκευασίες και σε τεράστιες ποσότητες. Φαίνεται θα ψώνιζαν για κανένα ίδρυμα, γιατί ακόμα και πολύτεκνοι να ήταν, όλα αυτά έφταναν για ένα τάγμα. Όπως έμαθα όμως, αυτά ήταν τα ψώνια τα δικά τους ! Η φουκαριάρα η ταμίας χτυπούσε και χτυπούσε, και τελειωμό δεν είχε. Και έφτασε η «μαγική» στιγμή. Η ώρα της «σούμας». Εγώ πήρα ακόμα ένα υπογλώσσιο μήπως και μου έρθει κανένα εγκεφαλικό άσχετα με το αν δεν πλήρωνα. Και το ποσόν είναι….. Η μηχανή τα είχε παίξει παρόλο που ήταν τελευταίας τεχνολογίας. Αφού κόντεψε να μείνει από χαρτί. 589,63. Τζάμπα πράμα ρε παιδιά. Και ενώ περίμενα να έβγαζε η κυρία η ο κύριος κάποια πιστωτική κάρτα, η κυρία άνοιξε ένα τσαντάκι και έβγαλε ένα πακέτο διακοσάευρα και πλήρωσε. Όλοι είχαμε κολλήσει στο θέαμα αυτό. Αυτό ήταν. Κόσμος, και κοσμάκης. Υπάρχουν εκείνοι που βγαίνουν για ψώνια έχοντας μαζί τους κανένα τριχίλιαρο, και υπάρχουν και οι άλλοι, που μετρούν ακόμα και τα πολύ ψιλά, για να βγάλουν την εβδομάδα. Ελλάδα 2007.

ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΣ

Όταν έκαναν το θεσμό της δημοτικής αστυνομίας οι μεγάλοι φωστήρες της πολιτικής, φαίνεται ότι δεν υπολόγισαν κάποιες λεπτομέρειες σχετικές με την νομοθεσία, τις αρμοδιότητες, και το προσωπικό που θα στελέχωνε την όποια δημοτική αστυνομία Φαίνεται ότι και η δημοτική αστυνομία έγινε για τα ρουσφέτια των δημάρχων. Έχουμε λοιπόν δήμους σε όλη τη χώρα που έχουν τη δική τους αστυνομία η οποία σαν σκοπό της έχει την διευκόλυνση των δημοτών, αλλά και να ξαλαφρώσει την άλλη, την κρατική από κάποιες αρμοδιότητες οι οποίες την απασχολούν και χάνει πολύτιμο χρόνο από την γενική αστυνόμευση. Αρμοδιότητες όπως το παρκάρισμα, η ρύπανση των πόλεων, κλπ. Και δουλεύουν οι δημοτικοί αστυνομικοί, αλλά κάνουν σωστά τη δουλειά τους; Ξέρουν ποια είναι τα καθήκοντα τους και πως πρέπει να τα ασκήσουν αυτά; Έχουν λάβει την ανάλογη εκπαίδευση – ενημέρωση; Η συμπεριφορά τους είναι σωστή απέναντι στου πολίτες; Αυτά, και άλλα ερωτηματικά απασχολούν πολύ κόσμο γιατί δυστυχώς όπως αποδεικνύεται καθημερινά, σε πολλές πόλεις η δημοτική αστυνομία δεν λειτουργεί σωστά βάσει καταγγελιών από πολίτες. Παρατηρήθηκε το φαινόμενο των «σερίφηδων», της απαράδεκτης όλο τσαμπουκά συμπεριφοράς, και του παραλογισμού. Είναι φαινόμενα που εξοργίζουν τους πολίτες, και δεν γίνεται κάποια κίνηση για να εκλείψουν Ένα παράδειγμα όλων αυτών, και άλλων πολλών, είναι και το περιστατικό της περασμένης εβδομάδας την Θεσσαλονίκη, με πρωταγωνιστές δημοτικούς αστυνομικούς, και κατοίκους μιας γειτονιάς. Μπήκε η δημοτική αστυνομία στην οδό Ιασωνιδου, και άρχισε να γραφεί και να ξηλώνει πινακίδες όχι μόνο από τα διπλοπαρκαρισμένα αυτοκίνητα, αλλά και από εκείνα που ήταν κανονικά παρκαρισμένα. Όλα τα αυτοκίνητα ήταν κατοίκων της περιοχής, οι οποίοι μη βρίσκοντας παρκινγκ για να παρκάρουν σωστά, στάθμευσαν τα αυτοκίνητα τους όπως βόλευε, και πήγαν σπίτια τους. Αποτέλεσμα αυτής της ενέργειας, ήταν να μαζευτούν οι κάτοικοι της περιοχής, και να αρχίσουν οι διαπληκτισμοί και οι φασαρίες, γιατί κανείς δεν ήθελε να μείνει χωρίς πινακίδα το αυτοκίνητο του, και να μη μπορεί να πάει στη δουλειά του. Τα επεισόδια κράτησαν αρκετή ώρα, και στο τέλος αναγκάστηκε ο υπεύθυνος της δημοτικής αστυνομίας (ο οποίος είναι απόστρατος αξιωματικός της αστυνομίας) να επιστρέψει τις πινακίδες, και να σβήσει τις κλήσεις. Αυτό ήταν ένα «δείγμα» του παραλογισμού που επικρατεί όχι μόνο στην γείτονα πόλη, αλλά και σε πολλές άλλες. Αξίζει να σημειωθεί ότι από τότε που ξεκίνησε η δράση της δημοτικής αστυνομίας στην Θεσσαλονίκη και ειδικά στο κέντρο της πόλης, άχησαν να έχουν «απώλειες» οι επιχειρήσεις, γιατί ποιος θα τολμήσει να παρκάρει για να ψωνίσει ρισκάροντας να μείνει χωρίς πινακίδες; Δεν λέω, καλό είναι να μπει μια τάξη επιτέλους, και αυτό ισχύει για όλους τους δήμους, αλλά πριν αρχίσουν να γραφούν για παράνομο παρκάρισμα, ας κοιτάξουν πρώτα να κάνουν παρκινγκ. Που θα βάλει ο κόσμος τα αυτοκίνητα του; Όταν οι ίδιοι οι δήμοι δεν φροντίζουν να δημιουργήσουν τις κατάλληλες υποδομές, όπως καταλαβαίνετε δημιουργούνται ένα σωρό προβλήματα. Και να επιστρέψω στο «προσωπικό» της δημοτικής αστυνομίας. Με ποια κριτήρια προσλαμβάνονται σε αυτές τις θέσεις; Μήπως με τα γνωστά του «αφισοκολλητή»; Λέει κάποιος στα παιδιά αυτά ότι άλλο δημοτική, και άλλο κανονική αστυνομία; Τους λέει ότι πρέπει να είναι ευγενικοί με τους πολίτες, και όχι προκλητικοί και ότι δεν πρέπει να το παίζουν «εξουσία» (ειδικά αυτό ισχύει και για πολλούς κανονικούς αστυνομικούς αλλά για αυτούς θα τα πούμε άλλη φορά); Τους είπε κανείς ότι δεν πρέπει να παραβιάζουν τον ΚΟΚ όταν οδηγούν τα αυτοκίνητα του δήμου; Πολλά τα ερωτηματικά, και είμαι πολύ περίεργος να δω ποιος, και πως θα τα απαντήσει.

ΑΚΡΑΙΑ ΚΑΙΡΙΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ

Αλήθεια, τι είναι αυτό; Τι εννοούν όταν μιλούν για «Ακραία Καιρικά Φαινόμενα» και βγάζουν ειδικά δελτία; Πολλοί θα μου πουν ότι ως ακραία καιρικά χαρακτηρίζονται οι καταιγίδες, οι θαλασσοταραχές, οι έντονες χιονοπτώσεις, όλα αυτά δηλαδή που θέτουν σε επιφυλακή τον κρατικό μηχανισμό. Αναρωτιέμαι, αν παλιά δεν συνεβαίνανε όλα αυτά τα φαινόμενα. Απ’ όσα θυμάμαι όμως, και παλιά είχαμε μπορες και καταιγίδες, ανεμοθύελλες, χιόνια, παγετό, αλλά δεν συνεβαινε αυτό που συμβαίνει σήμερα, ο «πανικός» που επικρατεί και η όποια κινητοποίηση. Θα πουν πολλοί, ότι παλιά ήταν διαφορετικά. Σίγουρα ήταν, αλλά και αυτά τα φυσικά φαινόμενα ήταν τα ίδια, μόνο που δεν προξενούσαν τόσα προβλήματα και καταστροφές, γιατί ακόμα τότε δεν είχε βάλει η «πρόοδος» το χεράκι της. Και ξέρετε κάτι; Όποτε ακούω τον όρο αυτό, σκέφτομαι ότι είναι το καλύτερο «άλλοθι» για την όποια ανοργανωσιά και έλλειψη υποδομών σήμερα. Εκτός του ότι το «ακραίο» τρομοκρατεί τον κόσμο, γλυτώνει από πολλούς μπελάδες τους αρμόδιους «σχεδιαστές» σε περίπτωση καταστροφών. Τι μας φταίει η έντονη βροχόπτωση αν πλημμυρίζουν ένα σωρό περιοχές, αφού σε ΚΑΜΙΑ από αυτές δεν έχουν γίνει τα αντιπλημμυρικά έργα που πρέπει, και όπως πρέπει; Γιατί να παραπονιούνται εκείνοι που πλημμύρισαν τα σπίτια τους, όταν τα έχουν χτίσει μέσα σε ρέματα; Τι μας φταίει η βροχή που κατεβάζει ολόκληρα βουνά λάσπης μέσα σε κατοικημένες περιοχές, όταν έχουμε κάψει τα φυσικά «φράγματα», τα δάση; Τι μας φταίει η έντονη χιονόπτωση για το ότι κλείνουν και παγώνουν οι δρόμοι, όταν το ίδιο το κράτος δεν λαμβάνει σωστά τα μέτρα που πρέπει για να αντιμετωπίσει αυτή την κατάσταση; Τι μας φταίει η φουρτούνα όταν δεν μας κόβει και βγαίνουμε στα ανοιχτά με μπουρίνι, η όταν τα κύματα καταστρέφουν λιμενικές εγκαταστάσεις οι οποίες έγιναν πρόχειρα; Τα τελευταία χρόνια, ακούμε πολύ συχνά για ακραία καιρικά φαινόμενα, αλλά δεν κοιτάμε ότι ενώ συμβαίνουν με τα όποια αποτελέσματα, δεν κάνουμε κάτι για να τα αντιμετωπίσουμε, για να τα προλάβουμε. Και βλέπουμε με μια μπορα πόλεις να μετατρέπονται σε λίμνες. Ποιος φταίει; Η μπορα ρε παιδιά. Δεν φταίει ο δήμος που δεν καθάρισε τα φρεάτια όμβριων, ούτε εμείς που πετάμε τα χαρτιά πάνω στις σχάρες των φρεατίων και τις βουλώνουμε. Η μπορα φταίει, αυτό το ακραίο καιρικό. Βλέπουμε δρόμους να κλείνουν από χιόνι και πάγο. Ποιος φταίει; Μα το ακραίο καιρικό, το χιόνι. Δεν φταίει ο δήμος, η Νομαρχία, η το όποιο «συντονιστικό» που δεν έβγαλαν εγκαίρως αλατιέρες στους δρόμους. Δεν φταίει κανείς απ’ αυτούς αν δεν υπάρχουν εκχιονιστικά γιατί δεν χιονίζει συχνά, με αποτέλεσμα όταν χιονίσει να γίνει μπάχαλο (θυμηθείτε τι έγινε προπερσι στον νομό). Δεν φταίνε οι οδηγοί που χωρίς αλυσίδες πάνε να περάσουν από το χιόνι και τον πάγο, κλείνοντας έτσι το δρόμο στα εκχιονιστικά. Κανείς από όλους αυτούς δεν φταίει. Μόνο τα «Ακραία Καιρικά Φαινόμενα» φταίνε. Ωραίο άλλοθι, πολύ βολικό, και φοριέται πολύ τα τελευταία χρόνια. Και αφού εισπράξουμε τα αποτελέσματα των «ακραίων» φαινόμενων τα οποία δεν είναι και τα καλύτερα τις περισσότερες φορές γιατί είμαστε του «θεραπεύειν» και όχι του «προλαμβάνειν» βγαίνουν οι «ειδικοί» να κάνουν δηλώσεις και σχόλια του τύπου «Οι υπηρεσίες μας κινητοποιήθηκαν άμεσα και αντιμετώπισαν τα προβλήματα που προέκυψαν». Αποφεύγουν βέβαια να πουν ότι ΚΑΝΕΝΑ πρόβλημα δεν θα προέκυπτε αν εργαζόταν σωστά στην πρόληψη, και όχι μόνο στην αντιμετώπιση η οποία τις πιο πολλές φορές γίνεται και λάθος γιατί είπαμε…. Τα φαινόμενα ήταν …. «ακραία».

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΑΝΟΙΞΕ!

Είναι και δεν είναι «επιστημονικό», είναι και δεν είναι ενημερωτικό, είναι, και δεν είναι εμπορικό….
Σίγουρα όμως είναι ΤΟ ραδιόφωνο που θα κάνει τη διαφορά στην Θεσσαλονίκη, και όχι μόνο.
Ξεκίνησε το πρόγραμμα του την περασμένη Δευτέρα, και ξάφνιασε ευχάριστα τους πάντες, αλλά και έκανε κάποιους λίγους να δαγκαθούν!
Το όνομα αυτού;
IMAGINE και εκπέμπει στους 89.7 των FM.
Δεν είναι όμως μόνο η ραδιοφωνική μπάντα στην οποία θα το βρείτε, είναι και το διαδίκτυο στην διεύθυνση http://www.imagine897.gr/.
Οι υπεύθυνοι αυτής της «ραδιογέννεσης», είναι οι κκ ΓΙΑΝΝΗΣ (όμορφος) ΣΕΡΒΕΤΑΣ, και ΑΝΤΩΝΗΣ (βοήθεια μας) ΚΑΝΑΚΗΣ.
Στα μικρόφωνα είναι η εξής «συμμορία».
ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΩΤΗΡΙΟΥ, ΒΑΣΙΛΗΣ ΔΕΛΙΟΣ, ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΗΤΡΕΝΤΣΗΣ, ΣΤΑΘΗΣ (σκύλος) ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ, ΡΑΦΑΕΛΛΑ ΡΑΛΛΗ, ΧΡΗΣΤΟΣ (Q) ΚΙΟΥΣΗΣ, ΕΥΓΕΝΙΑ ΣΑΜΑΡΑ, ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΚΟΣΜΑ, ΤΑΣΟΣ ΜΗΤΑΚΙΔΗΣ.
Όπως βλέπετε, οι συνήθεις καταζητούμενοι των ερτζιανών έσμιξαν σε ένα νέο ραδιόφωνο, προκειμένου να κάνουν προετοιμασία για το GRANT HOTEL DIAVATON.
Με το που βγήκαν στον αέρα, κέρδισαν το ακροατήριο το οποίο έσπευσε αφ ενός να τους ευχηθεί τηλεφωνικά, και αφ ετέρου να καταναλώσει ποσότητα υπογλωσσίων προκειμένου να συνέλθει από το ισχυρό σοκ.
Το πρόγραμμα του ανεκδιήγητου αυτού σταθμού, έχει ως εξής.
ΔΕΥΤΕΡΑ - ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ
07:00 - 10:00 Βασίλης Σωτηρίου & Ραφαέλλα Ράλλη
10:00 - 13:00 Γιάννης Σερβετάς - μαζί του ο Βασίλης Δέλιος
13:00 - 15:00 Στάθης ¨Σκύλος¨ Παναγιωτόπουλος
15:00 - 17:00 Αντώνης Κανάκης - μαζί του ο Χρήστος Q Κιούσης
17:00 - 19:00 Χρήστος Μητρέντσης
19:00 - 21:00 Ευγενία Σαμαρά & Αλεξάνδρα Κοσμά
21:00 - 23:00 Τάσος Μητακίδης
23:00 - 01:00 Αντώνης Κανάκης ( Δευτέρα &Τρίτη )
01:00 - 07:00 Μουσική επιλεγμένη από τον Αντώνη Κανάκη

ΣΑΒΒΑΤΟ - ΚΥΡΙΑΚΗ
Ο imagine 89.7 το Σαββατοκύριακο παίζει ασταμάτητα μουσική ...
Saturday Night Fever : Ο d.j. Γιώργος Τσιλιπάκος κάθε Σάββατο 23:00 - 01:00 επιλέγει την καλύτερη χορευτική μουσική
Ένα ραδιόφωνο τελικά, για να το «κολλήσετε» και να το ακούτε συνέχεια (αν αντέξετε).
Καλή ακρόαση!