Αναζητήσεις πολιτιστικής πολιτικής
Στα έντεκα δοκίμια αυτού του βιβλίου ο Λαοκράτης Βάσσης αναζητεί τα π ο λ ι τ ι σ τ ι κ ά π α τ ή μ α τ α του τόπου μας στην ομιχλώδη ανηφοριά του 21ου αιώνα.
Απ' τον πρόλογό του προϊδεάζει για το περιεχόμενό του:
«Οι Αναζητήσεις πολιτιστικής πολιτικής είναι απόπειρες απαντήσεων στις πολιτιστικές μου αγωνίες.
Στις ελληνικές πολιτιστικές μου αγωνίες...».
Γνωρίζοντας καλά τον κίνδυνο της ιδεολογικοποίησης των αναζητήσεών του, δεν προσπαθεί να «κλείσει» αλλά να «ανοίξει» τον προβληματισμό για ένα ευρύ φάσμα πολιτιστικών θεμάτων.
«Ο ελληνισμός, γράφει, δεν είναι θρησκεία, η ελληνικότητα δεν είναι δόγμα».
Αναζητώντας την πολιτιστική μας στρατηγική:
α) συνεισφέρει στον προσδιορισμό του χαρακτήρα της και στην αποσαφήνιση του πολιτιστικού μας προβλήματος και
β) ψάχνει τον αξιακό πυρήνα και τις ρήτρες, όπως τις αποκαλεί, του παραδοσιακού πολιτιστικού μας προτύπου, που αυτές ορίζουν τις ζητούμενες πολιτιστικές συντεταγμένες του ελληνισμού.
Τις θεωρήσεις του συνοδεύει και η αποτύπωση του στίγματος δέκα συγκεκριμένων προτάσεων, που συνθέτουν το δυνητικό πλαίσιο της ακολουθητέας πολιτιστικής πολιτικής, αλλά και προτάσεις βαρύνουσας σημασίας πολιτιστικών παρεμβάσεων, όπως η ίδρυση τριών μεγάλων υπερατλαντικών Μουσείων ή η δημιουργία της Μεγάλης Βιβλιοθήκης της Γραμματείας του Ελληνισμού.
Συναρτά τη λύση του πολιτιστικού μας προβλήματος, τη δημιουργική πολιτιστική μας διέξοδο προς το μέλλον, με τη διεμβόλιση του παγιδευτικού δίπολου: νοσηρός ελληνοκεντρισμός -νοσηρός αντιελληνοκεντρισμός, που απ' τα μέσα της Μεταπολίτευσης άρχισε να εμφανίζεται ως σύγκρουση «εκσυγχρονιστών» - «αντίεκσυγχρονιστών», ψευδώνυμη προφανώς σύγκρουση, πίσω απ' την οποία κρύβονται όλες οι αλληλοτροφοδοτούμενες διχαστικές ακρότητες που ταλάνισαν και ταλανίζουν τον τόπο μας.
Το περιώνυμο βιβλίο ιστορίας της Στ΄ Δημοτικού, που καλώς απεσύρθη, είναι ενδεικτικό και διδακτικό επεισόδιο αυτής της ψευδώνυμης και αδιέξοδης σύγκρουσης (βλ. Τα ενδότερα του βιβλίου ιστορίας της Στ΄ Δημοτικού, σελ. 115-120).
Μεταξύ των πολλών θεμάτων που προσεγγίζει, όπως δείχνουν και οι τίτλοι των δοκιμίων, είναι ιδιαιτέρου ενδιαφέροντος
«Η πολιτιστική αντίσταση των τοπικών κοινωνιών» και προπαντός η επίμαχη σχέση «Αριστεράς και πολιτιστικής πολιτικής».
Ο επίλογος στο συγκεκριμένο δοκίμιο είναι χαρακτηριστικός:
«Η σύχρονη Αριστερά, για να μπορεί να διεκδικεί ρόλο πολιτικής και πολιτιστικής πρωτοπορίας, άρα την ιδεολογική της «ηγεμονία», πρέπει, να έχει τόπο και να πατάει γερά στον τόπο της.
Γιατί μια Αριστερά χωρίς «τόπο», είναι μια ανέστια και καθ' όλα... άτοπη Αριστερά».
Στο τελευταίο δοκίμιο του βιβλίου: Καράγιωργας και Μεταπολίτευση, όπου φωτίζει την εναλλακτική πολιτική σκέψη του αγωνιστή με το απαράμιλλο ήθος, σημειώνει:
«Η μορφή του Καράγιωργα ενοχλεί.
Ενοχλεί την πολιτική της ενοχής και την κοινωνία της συνενοχής.
Ενοχλεί, γιατί θυμίζει πως υπήρχε κι άλλος δρόμος στη Μεταπολίτευση.
Ενοχλεί, γιατί θυμίζει πως και τώρα, στη Μεταπολίτευση των επιγόνων, με τη μελαγχολία να επικάθηται στους ορίζοντές μας, υπάρχει άλλος δρόμος».
Στις «Αναζητήσεις Πολιτιστικής Πολιτικής» ο Λαοκράτης Βάσσης, όπως τα θέλει και η αλήθεια του ποιητικού λόγου (βλ. σελ. 11), ψάχνει ανοιχτό πολιτιστικό δρόμο προς το μέλλον προσπερνώντας τους φρυάζοντες νεοορθόδοξους ψευτοκαλόγερους» και τους προπετείς προοδευτικούς του τόπου μας.
Τίτλος: Αναζητήσεις πολιτιστικής πολιτικής
Συγγραφέας: Λαοκράτης Βάσσης
ISBN: 978 - 960 - 6748 - 30 - 1
Σελίδες: 178
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ


Η συμμαχία αυτή έχει ως στόχο την κατασκευή ασύρματων μονάδων ενσωματωμένων στους φορητούς υπολογιστές, ώστε να χρησιμοποιούν τις μελλοντικές υπηρεσίες υψηλής ταχύτητας. Οι φορητοί υπολογιστές που διαθέτουν ένα τέτοιο τσιπάκι, θα είναι έτοιμοι για τα ασύρματα δίκτυα τρίτης και τέταρτης γενιάς και θα κυκλοφορήσουν τα Χριστούγεννα σε 91 χώρες.

"Η σκήτη του Εφραίμ είναι στον Κορυδαλλό.
«Ο κ. Εφραίμ και η παρέα του θα πρέπει να μεταφέρουν τη σκήτη τους στον Κορυδαλλό», τόνισε στην εκδήλωση που οργάνωσε κοντά στα όρια της Αθωνικής Πολιτείας ο ΣΥΡΙΖΑ και η συντονιστική διαδημοτική επιτροπή για την απόδοση των εκτάσεων «δημόσιων και ιδιωτικών» σ’ αυτούς που ανήκουν, στους πολίτες της Χαλκιδικής και άλλων περιοχών της χώρας.



Στο κατάμεστο Ιερό Ναό του Αγίου Χαραλάμπους Σιδηροδρομικού Σταθμού παραβρέθηκαν και τίμησαν με την παρουσία τους, ο Βουλευτής κ. Γιάννης Αμοιρίδης, οι Νομάρχες Πιερίας και Ημαθίας κ.κ. Γιώργος Παπαστεργίου και Κώστας Καραπαναγιωτίδης, ο επίτιμος πρόεδρος της Ομοσπονδίας Συλλόγων Ελλήνων Ποντίων στην Ευρώπη κ. Χρήστος Γαλανίδης, η Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ποντιακών Συλλόγων κα Δήμητρα Παπαδοπούλου Sheik με σύσσωμο το Διοικητικό της Συμβούλιο η Αντινομάρχης κ. Αλέκα Καραφυλλίδου, ο Γεν. Γραμματέας της Νομαρχίας Πιερίας κ. Άκης Ελευθεριάδης, Νομαρχιακοί Σύμβουλοι, Δημοτικοί Σύμβουλοι, Πρόεδροι Ποντιακών Σωματείων και πλήθος κόσμου.



Ο πελάτης τους έχει δίκιο, όσο άδικο κι αν έχει και το ξέρουμε όλοι μας.






Τα σκηνικά υπογράφει η Α. Κουρμουλάκη, τα κοστούμια η Ελπινίκη, τις χορογραφίες ο Κ. Πετρίδης.
Το 2004 ανέβασε το έργο της Α. Γιαννοπούλου «Το παραμύθι της αλήθειας» σε σκηνοθεσία Μιχάλη Μιχαήλ.
Στη θεατρική περίοδο 2006-2007 ανέβασε την παράσταση «Ο Πινόκιο αναστατώνει τη χώρα του Disney» σε κείμενο και σκηνοθεσία Μ. Μιχαήλ στο Ράδιο Σίτυ με περιοδεία στη βόρεια Ελλάδα.


Ο διάλογος επεκτείνεται στον χώρο της μουσικής με τους 12 «χειροποίητους αυτοσχεδιασμούς» του Μιχάλη Ανδρονίκου, την ενταγμένη απαγγελία των ποιημάτων του Σύριου ποιητή Άδωνη που ερμηνεύει ο ηθοποιός Νίκος Αϊβαλής και τα φωνητικά της Ροδής Τομουρτζούκ Γκιούλ.
Το Αλατζά Ιμαρέτ είναι ο δεύτερος σταθμός της έκθεσης μετά την επιτυχημένη της τρίμηνη παρουσίαση στο Μουσείο Ισλαμικής Τέχνης, παραρτήματος του Μουσείου Μπενάκη, στην Αθήνα.
Στην προσέγγιση του αραβικού πολιτισμού την βοήθησαν η μελέτη τόσο της γλώσσας όσο και ειδικών συγγραμμάτων, καθώς και τα ταξίδια.
Από το 1975 έχει πραγματοποιήσει 25 ατομικές εκθέσεις και έχει λάβει μέρος σε πολλές ομαδικές στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Το έργο διαδραματίζεται μέσα σε ένα σχολείο αλλά πολύ περισσότερο ... στο μυαλό του Μιχαλάκη!
Η ομάδα αποτελείται από 7 συντελεστές - μουσικούς, μουσικοπαιδαγωγούς, τραγουδιστές και εμψυχωτές - που ανακαλύπτουν ξανά την παιδικότητά τους μέσα από την τέχνη, χωρίς να αναλώνονται σε τυποποιημένες νουθεσίες και διδακτισμούς.
Μια απόδραση λοιπόν από την καθημερινότητα με χιουμοριστική διάθεση και ζωντανή μουσική επί σκηνής.



‘Όπως επισημαίνει ο Μανόλης Χατζηδάκης στο βιβλίο του «Έλληνες ζωγράφοι μετά την Άλωση (1450-1830)»:
«Το Άγιο Όρος διατηρεί πάντα το κύρος να καθιερώνει ζωγράφους ή σχολές και όσα συμβαίνουν εκεί έχουν πάντα αντίκτυπο σε πολύ ευρύτερες ορθόδοξες περιοχές και όχι μόνο στον ελληνικό χώρο.
Στις πρώτες δεκαετίες του 18ου αι. εκτελείται σημαντικός αριθμός τοιχογραφιών διακοσμήσεων σε καθολικά, σε νάρθηκες και σε παρεκκλήσια μοναστηριών του Άθω, με τις οποίες εκφράζουν δύο ροπές αντίθετες, κυρίως στην τεχνοτροπία.
Η μια τάση, η συντηρητική, φαίνεται να ακολουθεί την παλαιά αγιορείτικη παράδοση, να μετακαλούνται δηλαδή καλοί ζωγράφοι από τον κόσμον, οι οποίοι τώρα μεταφέρουν στο Όρος την περιφερειακή τους τέχνη αυτούσια και με πιθανές εικονογραφικές προσαρμογές.
Με αφορμή τη συνεργασία τους με το περιοδικό «ΕΝΑ» αρχικά έμειναν στην Αθήνα όπου δούλεψαν για όλα σχεδόν τα ελληνικά περιοδικά.


Παίζουν οι ηθοποιοί:
Την παράσταση αυτή αφιερώνουμε σ' όλους τους επώνυμους και ανώνυμους Πατρινούς καραγκιοζοπαίχτες που με μόχθο, θυσίες και αστείρευτο μεράκι διατήρησαν και διατηρούν ζωντανή τη φλόγα της μοναδικής αυτής παράδοσης».
