Του Δρ. Δ. ΚΟΥΝΤΟΥΡΗ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΚΛΙΝΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΕΧΟΥΝ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟ, ΑΛΛΑ, ΤΕΛΕΙΩΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ ΑΠΟ ΟΤΙ Η ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ.
Υπάρχει π.χ. ο τύπος Μάλμπουργκ.
Πρόκειται για την οξεία εμφάνιση μίας σκλήρυνσης κατά πλάκας με πολλές εστίες διάχυτες στο κεντρικό νευρικό σύστημα και με προσβολή του οπτικού νεύρου.
Είναι μια ταχεία εξελισσόμενη κλινική εικόνα της σκλήρυνσης κατά πλάκας, όπου ο ένας στους τρεις ασθενείς κατά κύριο λόγο πεθαίνει.
Υπάρχουν και ορισμένες αντιρρήσεις κατά πόσο ο συγκεκριμένος τύπος είναι επακριβώς μια μορφή της σκλήρυνσης κατά πλάκας και δεν αποτελεί μια αυτόνομη νοσολογική εικόνα.
Η οξεία απομυελινωτική εγκεφαλοπάθεια είναι μια άλλη μορφή, η οποία σε αντίθεση με την σκλήρυνση κατά πλάκας, ξεσπά κατά κύριο λόγο σε κλινική εμφάνιση μετά από λοιμώξεις ή από εμβόλια.
Την διαφοροποιεί ως προς τις άλλες μορφές της σκλήρυνσης κατά πλάκας το ότι έχει μονοφασική δραστηριότητα.
Δηλαδή, λείπουν οι εξάρσεις και οι ώσεις και στην μαγνητική τομογραφία έχει λίγες, αλλά, μεγάλες εστίες.
Εάν παρουσιαστούν αργότερα ώσεις, τότε πλέον μιλάμε για αμιγή φόρμα της σκλήρυνσης κατά πλάκας.
Η οξεία απομυελινωτική εγκεφαλοπάθεια αρχίζει, σε αντίθεση με την σκλήρυνση, με κάποια σχετικά μη στανταρισμένα συμπτώματα της σκλήρυνσης κατά πλάκας, όπως π.χ. πυρετό, πονοκεφάλους, εμετούς, διαταραχές της συγκέντρωσης, απάθεια και αργότερα έρχονται τα επόμενα συμπτώματα.
Ολιγοκλωνικά δεμάτια μόνο στο 30% των περιπτώσεων βρίσκουμε, σε αντίθεση με την σκλήρυνση κατά πλάκας που είναι πολύ τακτικά.
Σύνδρομο Dawkins.
Πρόκειται για χαρακτηριστικές εστίες της σπονδυλικής στήλης, όπου μπορεί να είναι και μόνο μια, και αυτές δημιουργούν με την απομυελίνωση -που είναι πάρα πολύ ισχυρή- νεκρωτικές εστίες με απώλεια των νευραξόνων.
Τέτοιου είδους νεκρώσεις σε τέτοια έκθεση είναι για την σκλήρυνση κατά πλάκας πάντοτε δύσκολο να εντοπιστούν, αλλά, το χαρακτηριστικό του συνδρόμου Dawkins είναι ότι κατά κανόνα προσβάλλεται και το άτομο με μια οπτική νευρίτιδα, που μέσα σε λίγες ώρες μπορεί να οδηγήσει και στην τύφλωση.
Είναι, επίσης, μια οξεία περίπτωση σκλήρυνσης κατά πλάκας, όπου ο ένας στους πέντε καταλήγει μοιραία.
Οι παραλλαγές αυτές είναι κλινικά σπάνιες, πρέπει, όμως, να τις έχουμε υπόψη μας, διότι στην περίπτωση που εμφανίζονται, θέλουν εντατική και γρήγορη θεραπεία και έντονη παρακολούθηση.
Κακά τα ψέματα, αλλά αν συγκρίνουμε τον ατομικό εξοπλισμό των πυροσβεστών μας με τον εξοπλισμό των πυροσβεστών κάποιας άλλης χώρας, θα πρέπει να ντραπούμε για την κατάσταση στο πυροσβεστικό σώμα της Ελλάδας. .
Αυτή είναι και η αιτία που πάρα πολλοί είναι εκείνοι οι οποίοι αγοράζουν από διάφορα καταστήματα «την ασφάλεια τους», γιατί το «κράτος το ελληνικό» είναι ΑΝΙΚΑΝΟ να τους την παράσχει όπως έχει υποχρέωση.
Το κράτος, φροντίζει να δίνει απλόχερα κονδύλια εκεί που δεν πρέπει.
Τόσο το κράτος (και αυτό έχει αποδειχτεί αμέτρητες φορές) όσο και το αρχηγείο, εφαρμόζουν την τακτική «σώζουμε το καρφί και χάνουμε το πέταλο».
ΝΑ δούμε λίγο την εικόνα που παρουσιάζει σήμερα το Πυροσβεστικό Σώμα, εικόνα την οποία περιγράφουν – μαρτυρούν αξιωματικοί και πυροσβέστες.
Ακόμα (να ξεκινήσουμε από το πιο απλό) δεν έχουν πάρει όλοι την δεύτερη στολή τους με αποτέλεσμα να βλέπεις σε σταθμούς να εκτελούν υπηρεσία οι μισοί με την παλιά στολή, και άλλοι μισοί με την καινούργια.
Καλά, οι Εθελοντές πυροσβέστες δεν έχουν πάρει ΚΑΜΙΑ στολή ακόμα….
Υποδήματα δεν πήραν όλοι.
Τα γάντια, σε άλλους είναι τα σωστά νούμερα και σε άλλους όχι.
Να μιλήσουμε για τις «αρχαίες» αναπνευστικές συσκευές;
Για τις προσωπίδες και τα φίλτρα;
Γιατί να πρωτομιλήσουμε.
Στην αναφορά μου αυτή, θα σταθώ στα οχήματα της υπηρεσίας.
Δεν δικαιολογείται σε ΚΑΜΙΑ περίπτωση να υπάρχουν ακόμα και τώρα οχήματα «άμεσης επέμβασης» κάποιων περασμένων δεκαετιών, των οποίων η συντήρηση είναι από την μια χρονοβόρα, και από την άλλη οικονομικά ασύμφορη.
Δεν δικαιολογείται στους υποτιθέμενους «διαγωνισμούς» που γίνονται για ελαστικά, ανταλλακτικά και όλα όσα χρειάζονται για να ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΕΙ η υπηρεσία να προτιμώνται τα πιο φθηνα και ακατάλληλα είδη λόγο των όποιων κρατικών περικοπών, η λόγο του ότι οι υπεύθυνοι είναι ΑΣΧΕΤΟΙ και δεν τους ενδιαφέρει αν θα σκοτωθούν οι πυροσβέστες που θα είναι στα οχήματα και θα πηγαίνουν σε συμβάν.
Ένα παράδειγμα των αρνητικών αποτελεσμάτων της «φθήνιας» είναι το κλατάρισμα πίσω (ευτυχώς) ελαστικού σε πεντατοτονο το οποίο πήγαινε σε συμβάν. Θα πουν τώρα πολλοί, ότι συμβαίνει να κλατάρουν τα λάστιχα.
Θα συμφωνήσω, όχι όμως τα λάστιχα που ούτε χρόνο δεν έκλεισαν και δεν δουλεύτηκαν και ιδιαίτερα πολύ.
Συνεχίζω με άλλο παράδειγμα ελαστικών μια και αναφέρθηκα σε αυτά.
Είδα πάνω από 30 οχήματα διάφορων τύπων, των οποίων τα ελαστικά είναι αυτό που λέμε «για σκότωμα» και μάλιστα τα μπροστινά.
ΤΟ ΤΙΜΟΝΙ.
Γιατί δεν τα αντικαθιστούν;
Γιατί ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΧΡΗΜΑΤΑ.
Για τον ίδιο λόγο, τα συνεργεία της υπηρεσίας (τι να πρωτοπρολάβουν κι αυτά) δεν μπορούν να «κλείσουν» τα ανοιχτα από βλάβες αυτοκίνητα.
Δεν υπάρχουν κονδύλια, δεν υπάρχουν ανταλλακτικά…..
Είναι ΝΤΡΟΠΗ κύριοι πολιτικοί και κύριοι «Ανώτατοι του Αρχηγείου».
Πλησιάζει η νέα αντιπυρική περίοδος, και φέτος θα έχουμε μια από τα ίδια.
Θα έπρεπε να ντρέπονται όλοι οι υποτιθέμενοι «αρμόδιοι» για το ότι αν δεν ηταν οι όποιες ΔΩΡΕΕΣ ιδιωτών, η υπηρεσία δεν θα λειτουργούσε καθόλου.
Πως θέλετε να δουλέψουν οι πυροσβέστες όταν με την τακτική σας δεν τους αφήνετε (ουσιαστικά τους το απαγορεύετε);
Αυτή είναι η Ελλάδα της Ευρώπης, η χώρα των «ηρώων» των μεγάλων λόγων και προγραμμάτων εκείνων που αφήνουν εκτεθειμένο στον κίνδυνο έναν ολόκληρο λαό.
Και δεν είναι καθόλου υπερβολή αυτό.
Όταν θα μείνουν καθηλωμένα στα συνεργεία τα οχήματα, η στο δρόμο από βλάβες, ποιος θα σβήσει τις φωτιές;
Θα επανέλθω.
Βασίλης Τσούγκαρης
Εθελοντής Πυροσβέστης
Αρθρογράφος – Παραγωγός Ραδιοφωνίας
Το ΕΝΑ δρομολόγιο της εβδομάδας, ΔΕΝ θα γίνει, η αν θα γίνει κανείς δεν ξέρει πότε, και με ΠΟΙΟ πλοίο.
Η συγκοινωνία με τα νησιά μας είναι ακόμα στα 1940.
Οι εφοπλιστές έχουν σκάφη για να γίνονται τακτικά δρομολόγια.
Δεν «τα βρίσκουν» όμως με το κράτος…..
Και τι γίνεται;
Ο κοσμάκης δεν μπορεί να ταξιδέψει.
Έστω και με κάποιον από τους «σκυλοπνίχτες» που τους έχουν ακόμα σε δρομολόγια.
Έτσι, από Θεσσαλονίκη για να πάρεις κάποιο πλοίο, η θα περιμένεις μια εβδομάδα και θα παίξεις μπουνιές με τους συνεπιβάτες σου κατά την επιβίβαση, η για ποιο «γρήγορα» θα πας νa πάρεις το πλοίο από Καβάλα, η Βόλο, η ακόμα και Πειραιά.
Με τις υγείες μας φίλοι συνταξιδιώτες.
Βασίλης Τσούγκαρης
Αρθρογράφος – Παραγωγός Ραδιοφωνίας
Μουσική Συνάντηση των Οφιτών και Σουρμενιτών
Προηγήθηκε η κοπή της πίτας του Συλλόγου όπου ανταλλάχθηκαν ευχές για Ειρηνικό και παραγωγικό νέο έτος, παρουσία του Προέδρου της 
Οι θεραπευτικές δυνατότητες της σκλήρυνσης κατά πλάκας παραμένουν περιορισμένες, αν και τον τελευταίο καιρό υπάρχουν αρκετές δυνατότητες επέμβασης, οι οποίες σε μεγάλο μέρος έχουν να κάνουν γενικά με τις παθοφυσιολογικές συνέπειες της ασθένειας. Δηλαδή, κατά κάποιο τρόπο έχουμε μία δευτερογενή επέμβαση, η οποία μειώνει πολύ τα συμπτώματα, αν το καταφέρει. Για κλινικούς αμιγώς λόγους υπάρχει μία κατάταξη των θεραπειών, που ισχύει διεθνώς, η οποία σαν πρώτο στόχο έχει την κατανόηση μεταξύ των γιατρών. Πρόκειται για τη θεραπεία της οξείας ώσης. Δηλαδή, όταν εμφανίζεται για πρώτη φορά με απότομα συμπτώματα η ασθένεια, που φέρνουν αντιμέτωπο τον γιατρό με το όλο ογκώδες θεραπευτικό πρόβλημα και τον ασθενή με όλες εκείνες τις κλινικές συνέπειες (αισθητικές, κινητικές, οπτικές, ψυχικές διαταραχές), που εμφανίζει η πρώτη εκδήλωση μιας ώσης.Μια δεύτερη θεραπευτική οντότητα είναι αυτή της διαρκούς θεραπείας, που έχει σκοπό να αντιμετωπίσει την προϊούσα μορφή της σκλήρυνσης κατά πλάκας με όλες τις πρωτογενείς και δευτερογενείς συνέπειες που εμφανίζει. Αυτή είναι και η πιο τακτική σε εμφάνιση και απαιτητική σε καταβολή δυνάμεων και φαρμάκων από τη μεριά των θεραπευτών. Τα θεραπευτικά συστηματικά μέσα είναι ένα άλλο ακόμη επιπλέον θεραπευτικό πλαίσιο, που συμπεριλαμβάνει όλες εκείνες τις διαδικασίες, που χρειάζονται κατά καιρούς, προκειμένου να αντιμετωπιστούν πρωτογενείς ή δευτερογενείς (ουρολοιμώξεις, κατάγματα, ωτίτιδες κλπ) διαταραχές στη σκλήρυνση κατά πλάκας.Σαν τελευταίο θεραπευτικό σχήμα πρέπει να αναφερθεί η μη φαρμακευτική συνοδευτική αγωγή, όπου πρόκειται για όλο τον κύκλο εκείνων των διαδικασιών και μεθόδων που τελευταία έχουν γίνει γνωστά, όπως η πλασμαφαίρεση, η μεταμόσχευση μυελού οστών και άλλου είδους πειραματικές θεραπείες. Το άρθρο αυτό γράφτηκε απλώς για να απαριθμήσει πολύ περιληπτικά αυτά που πρέπει να έχει ένας γιατρός, μια νοσοκόμα, ακόμα και ένας ασθενής στο μυαλό του, όταν σκέφτεται τη θεραπεία της σκλήρυνσης κατά πλάκας. Παρακάτω αναλυτικά θα δώσουμε πιο εκτεταμένα κείμενα για την κάθε μία από αυτές.
Το εγκεφαλονωτιαίο υγρό περιέχει διάφορα κύτταρα, διαφόρων ειδών πρωτεΐνες και άλλες ουσίες.Στην περίπτωση της σκλήρυνσης κατά πλάκας έχει διαγνωστικό και θεραπευτικό ενδιαφέρον η εξέτασή του και ιδιαίτερα, σε τρεις σοβαρές διαδικασίες που είναι οι εξής : 1. Η εξέταση της IgG ανοσοσφαιρίνης. Συνήθως η σφαιρίνη αυτή περνάει σε μικρά ποσά από το αίμα στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό. Στην περίπτωση της σκλήρυνσης κατά πλάκας αυξάνεται ραγδαία, γιατί λόγω της λοίμωξης παράγεται αυτόχθονα από το κεντρικό νευρικό σύστημα και διαχέεται στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό. Στις περιπτώσεις αυτές μετράμε ένα πηλίκο του ποσοστού της IgG σφαιρίνης και της αλβουμίνης στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό σε σχέση με την περιεκτικότητα αυτών στο αίμα. Το πηλίκο αυτό (IgG-Index) είναι διαγνωστικά ιδιαίτερα ευαίσθητο για την πιστοποίηση της σκλήρυνσης κατά πλάκας.2. Τα ολιγοκλωνικά δεμάτια. Χρησιμοποιώντας την ισοηλεκτρική εστίαση της ηλεκτροφόρησης του εγκεφαλονωτιαίου υγρού μπορούμε να υπολογίσουμε την σχέση της ύπαρξης των δεματίων αυτών στο αίμα και στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό, όπου παράγονται λόγω λοίμωξης αυτόχθονα. Η πιστοποίηση των πρωτεϊνικών αυτών δεματίων σε στατιστικά καθορισμένες αναλογίες αποτελεί μια πολύ ευαίσθητη διαγνωστική ένδειξη για τη σκλήρυνση κατά πλάκας.3. Επιπλέον σίγουρο, αλλά, όχι απόλυτο, στοιχείο είναι η πιστοποίηση της αυξημένης βασικής μυελινικής πρωτεΐνης στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό. Η τελευταία σαν ένδειξη έχει μερικές φορές ιδιαίτερη σημασία για πειραματικά και εν μέρει, θεραπευτικά μοντέλα.
Στην καθημερινότητα οι ασθενείς με σκλήρυνση κατά πλάκας κατά κύριο λόγο παραπονιούνται για παρέσεις, μουδιάσματα, πόνους και για τις διαταραχές από τα μάτια.Τους ενοχλεί ιδιαίτερα το «τρεμούλιασμα των ματιών» οι διπλωπίες, η αδυναμία συγκέντρωσης και εστίασης του βλέμματος σε ένα σημείο, που κάνει ακόμα και το διάβασμα ιδιαίτερα δύσκολο.Οι ενοχλήσεις αυτές σπάνια εμφανίζονται μόνες τους, διότι κατά κύριο λόγο δεν πρόκειται για λειτουργικές διαταραχές ενός νεύρου και κατά συνέπεια, ενός μυός, αλλά, πρόκειται για μιας ολόκληρης περιοχής, η οποία κάτω από το βάρος μιας απομυελινωτικής εστίας φέρνει αυτήν την ταραχή.Πρόκειται συγκεκριμένα για το μακρύ μεσαίο δωμάτιο που βρίσκεται στο κέντρο του εγκεφάλου και συντονίζει τις κινήσεις των οφθαλμών προς όλες τις κατευθύνσεις.Εάν, λοιπόν, εκεί έχουμε μια συγκεκριμένη διαταραχή, η διαταραχή αυτή έχει σαν αποτέλεσμα τον αποσυντονισμό των κινήσεων και τότε μιλάμε για μια ενδοπυρηνική οφθαλμοπληγία έτσι που προκύπτουν οι διπλωπίες, ο νυσταγμός, το τρέμουλο των οφθαλμών και όσα αναφέραμε ακόμα παραπάνω.Οι δυσκολίες αυτές αρχίζουν σιγά-σιγά και κατόπιν μεγαλώνουν σε ένταση μέχρι το σημείο να φτάσουν να καθηλώσουν τον ασθενή, γιατί πλέον δεν μπορεί να δει, να κινηθεί και να καταλάβει καμία φορά τη θέση του στο χώρο, αφού δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσει τα ακριβή οπτικά γεγονότα που γίνονται γύρω από το περιβάλλον του.Εδώ, μόλις έχουμε αυτές τις ενοχλήσεις, πριν προλάβει καλά να εξελιχθεί και να εγκατασταθεί η διαταραχή αυτή, χρειάζεται η άμεση θεραπευτική αντιμετώπιση. Τα φάρμακα που χρησιμοποιούμε για να καλύψουμε τις ανάγκες αυτές είναι οι συνηθισμένες θεραπείες στις γενικές μορφές της σκλήρυνσης κατά πλάκας.Πρέπει, όμως, να γίνονται σε σύντομο χρόνο και με μεγάλη ταχύτητα πριν εγκατασταθούν μόνιμες βλάβες. Γιατί μετά από αυτό, η όλη θεραπεία είναι εξαιρετικά δύσκολη και πολλές φορές δε αδύνατη.
Το μοντέλου νευροφυσιολογικού ελέγχου της σκλήρυνσης κατά πλάκας βασίζεται στην λογική «σημείο ερεθισμού», «σημείο καταγραφής».Δηλαδή, ερεθίζουμε ένα σημείο του σώματος (ηλεκτρικά, οπτικά, σωματοαισθητικά, ακουστικά κ.τ.λ.) και καταγράφουμε την νευρική αντίδραση του ερεθισμού από το ανάλογο νευρικό κέντρο. Με αυτόν τον τρόπο ελέγχουμε και το νευρολογικό κέντρο και την νευρική διαδρομή από το σημείο ερεθισμού στο κέντρο.Το δυναμικό που προκαλείται από τον ερεθισμό καλείται ΠΡΟΚΛΗΤΟ ΔΥΝΑΜΙΚΟ. Η εξέταση των προκλητών δυναμικών είναι ανώδυνη και αναίμακτη για τον ασθενή και ιδιαίτερα πληροφοριακή και σύντομη για τον θεράποντα γιατρό.Τα οπτικά προκλητά δυναμικά (VEP) είναι τα πρώτα που αναπτύχθηκαν στις αρχές του 70 αποδεικνύοντας την τεράστια συμβολή τους για διάγνωση και παρακολούθηση της πορείας της νόσου.Κατά την εξέταση αυτή, ερεθίζουμε οπτικά τον οφθαλμό και καταγράφουμε την αντίδραση από το κέντρο (οπτικό προκλητό δυναμικό), μετρώντας τον λανθάνοντα χρόνο εμφάνισης, το ύψος και το σχήμα του δυναμικού αυτού. Είναι δυνατόν να συλλέξουμε σπουδαίες διαγνωστικές πληροφορίες.Κατά παρόμοιο τρόπο μπορούμε να ελέγξουμε πολλούς νευρολογικούς διαδρόμους και κέντρα, π.χ. ρουτίνας έλεγχος έχουν γίνει τα ακουστικά και σωματοαισθητικά προκλητά δυναμικά (AEP & SSEP).Υπάρχουν ακόμη και τα γνωστικά προκλητά δυναμικά Ρ300, με τα οποία ελέγχουμε και τις μέχρι τώρα «αφηρημένου» χαρακτήρα γνωστικές λειτουργίες, όπως π.χ. η μνήμη.Πάντως, σήμερα διάγνωση και θεραπεία της σκλήρυνσης κατά πλάκας με βάση τα νευροφυσιολογικά ευρήματα είναι απαραίτητη.
Εδώ και πάρα πολύ καιρό γινόταν προσπάθεια να συγκεντρωθούν κάτω από το ιατρικό «βλέμμα» ορισμένα κριτήρια, προκειμένου να πιστοποιηθεί μεταξύ των κλινικών γιατρών η διάγνωση της σκλήρυνσης κατά πλάκας. Για πρώτη φορά το 1965 ο Γερμανός Σουμάχερ έθεσε τα κριτήρια αυτά σε μια σειρά τα οποία βελτιώθηκαν το 1983 από τον Μπόζερ. Από τότε μέχρι το 2001 ίσχυε η σειρά αυτών των κριτηρίων, τα οποία, όμως, ήταν μεγάλη ανάγκη να αλλάξουν, λόγω της δημιουργίας και εισαγωγής στη διαγνωστική τεχνική και της μαγνητικής τομογραφίας, η οποία θεωρείται κατ’ εξοχήν «εργαλείο» για την διάγνωση της σκλήρυνσης κατά πλάκας.Η μαγνητική τομογραφία δεν είχε μόνο την δυνατότητα να πιστοποιεί την εύρεση εκείνων των εστιών στον εγκέφαλο ή και στο κεντρικό νευρικό σύστημα, που επηρεάζουν την σκλήρυνση, αλλά, και τον αριθμό τους και την έκτασή τους και την επιβάρυνση γενικά που έχουν στο κεντρικό νευρικό σύστημα.Μετά την αλλαγή αυτή και την πρόταση του Μακ Ντόναλντ και συνεργατών του το 2001 επανεκτιμήθηκε προς το καλύτερο η λίστα των κριτηρίων, προκειμένου να σιγουρευτεί με βάση αυτά η διάγνωση της σκλήρυνσης κατά πλάκας. Τα κριτήρια του Μακ Ντόναλντ ήταν μια τροποποίηση των προηγούμενων κριτηρίων, απλούστατα αυτή την φορά στο «παιχνίδι» μπήκε και ο αριθμός και ο χρόνος των εμφανιζομένων εστιών στο κινητικό νευρικό σύστημα. Επίσης, τα κριτήρια του Μακ Ντόναλντ λαμβάνονται υπόψη με άλλους όρους, αυτήν την φορά όσον αφορά την σχέση των ευρημάτων μαγνητικής τομογραφίας και εγκεφαλονωτιαίου υγρού, π.χ. θεωρείται σαν εμφάνιση της σκλήρυνσης κατά πλάκας όταν έχουμε μια εστία στον μαγνητικό τομογράφο και δύο ώσεις και ένα στοιχείο θετικό του εγκεφαλονωτιαίου υγρού και πάει λέγοντας. Γενικά. είναι μια πολύ καλή και σωστή διαδικασία που αξίζει να την έχουμε υπόψη μας. Ακολουθεί, βέβαια, ειδικές ταμπέλες, αλλά, στην ουσία –σε ότι αφορά την θεραπευτική αγωγή και την διάγνωση- έχει πολύ μικρό ειδικό βάρος. Κατά κύριο λόγο, χρησιμοποιείται περισσότερο για να γίνουν κατανοητές μερικές καταστάσεις μεταξύ των γιατρών. Αξίζει η αναφορά, αλλά όχι η σταθερή χρήση μεταξύ των ασθενών.
